گزیده ها قسمت پنجم7 اسفند - 96
یک عضو شورای سیاست‌گذاری اصلاح‌طلبان
گفت: پیشنهاد معرفی شخصیت‌هایی از سوی جریانات اصلاحات برای دیدار با مقام معظم
رهبری موضوعی درست و بجا بوده است.
به گزارش ایسنا، محمود میرلوحی در
ارتباط با خبری مبنی بر تصمیم اصلاح‌طلبان درباره معرفی چند شخصیت سیاسی برای
دیدار با مقام معظم رهبری اظهار کرد: واقعیت امر این است که طی یک دهه اخیر با توجه
به مسائلی که در کشور پیش آمد در حق جریان اصلاحات کم لطفی شد. یک جریان افراطی
خود را مقرب به اسلام، نظام، رهبری و ولایت فقیه نشان داد و اصلاحات که یک جریان
اصیل و گسترده بود محروم ماند.
وی ادامه داد: قبل از انتخابات 94،
آقایان موسوی‌لاری، مجید انصاری و جهانگیری به دیدار مقام معظم رهبری رفتند که این
دیدار بازتاب گسترده‌ای هم پیدا کرد. تا زمان حیات آیت‌الله هاشمی هم ایشان از طرف
جریان اصلاحات موضوعات را که مطرح می‌شد را نزد مقام معظم رهبری طرح می‌کردند.
این فعال سیاسی اصلاح‌طلب همچنین افزود:
پس از فوت آیت‌الله هاشمی رفسنجانی آقای اسحاق جهانگیری با رهبری دیداری داشتند و
در آن دیدار مطرح کردند که اصلاح‌طلبان می‌خواهند نظرات و پیشنهادات‌شان را به
رهبری انتقال دهند، از نتیجه این تلقی ایجاد شد که آقای جهانگیری می‌تواند نظرات
اصلاح‌طلبان را با رهبری در میان بگذارد.
وی سپس با اشاره به اظهارات اخیر
جهانگیری مبنی بر اینکه دیداری بعد از انتخابات سال 96 با رهبری نداشته است، گفت:
طبیعی است که جریان اصلاحات به عنوان جریانی که در بخش‌های مختلف سیاست کشور
مسوولیت‌هایی به عهده دارد باید دیدگاه‌ها و نظراتش را به مقام معظم رهبری ارائه
کند.
وی همچنین با اشاره به پیشنهاد برخی از
اصلاح‌طلبان برای معرفی موسوی خوئینی‌ها و سیدمحمد صدر، برای دیدار با مقام معظم
رهبری گفت: پیشنهاد معرفی این دو شخصیت سیاسی پیشنهاد خوبی بوده است اما به نظر من
آقای خاتمی مناسب‌ترین فرد برای این کار هستند. آقای خوئینی‌ها هم قبلا مشاور
رهبری بودند و می‌توانند این ارتباط را برقرار کنند. از سوی دیگر آقای صدر هم
جدیدا با انتصاب رهبری عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام شدند.
این عضو شورای سیاست‌گذاری اصلاح‌طلبان
افزود: اصل طرح موضوع مطرح شده درست و به جا بوده است؛ چراکه همه جریان‌های سیاسی
حق دارند با مقام معظم رهبری دیدار کنند و نظرات‌شان را به ایشان منتقل کنند.
رهامی: فردی از اصلاح‌طلبان برای دیدار
با رهبری پیشنهاد نشده است
حجت‌الاسلام و المسلمین محسن رهامی
درباره پیشنهاد معرفی محمد صدر و موسوی خوئینی‌ها از جانب اصلاح‌طلبان برای دیدار
با مقام معظم رهبری اظهار کرد: این موضوع باید در شورای سیاست‌گذاری اصلاح‌طلبان
یا شورای هماهنگی جبهه اصلاحات مطرح شود که تاکنون چنین پیشنهاداتی آنجا مطرح نشده
است.
وی در ادامه افزود: معرفی این دو نفر
نظر شخصی عبدالله ناصری بوده است و شاید در محفلی مطرح شده باشد. به نظر من مهمتر
از انتخاب افراد از سوی اصلاح‌طلبان، این است که آیا مقام معظم رهبری حاضرند با
این افراد دیدار کنند یا خیر. اواخر اردیبهشت هم که من و منتجب‌نیا به دیدار ایشان
رفتیم، نماینده اصلاح‌طلبان نبودیم بلکه به عنوان بخشی از اصلاح‌طلبان به دیدار
ایشان رفتیم.
لازم به ذکر است:اخیرا عبدالله ناصری در
گفت‌وگویی مطرح کرد: اصلاح‌طلبان از دیدارهای پیوسته آقای جهانگیری به عنوان یک
چهره شاخص اصلاح‌طلب با رهبری استقبال می‌کنند. اما اینگونه نبوده است که جایی
تصمیم‌گیری شود که آقای جهانگیری نقش این رابط را ایفا بکند یا نکند.
جبهه اصلاحات چه از ملاقات‌های آقای
جهانگیری و چه از ملاقات‌های آقای موسوی خوئینی‌ها استقبال می‌کند. حتی اخیرا هم
توصیه شده است که دکتر محمد صدر با توجه به انتصاب‌شان از سوی رهبری در مجمع تشخیص
مصلحت تقاضای ملاقات و گفت‌وگو با رهبری داشته باشند. اصلاح‌طلبان، چون جمع‌بندی‌شان
این است که در این شرایط جامعه باید به سمت تفاهم و آشتی ملی برود حتما از همه گفت‌وگوها
استقبال می‌کنند.
سخنگوی کمیسیون تلفیق لایحه بودجه سال ۹۷
گفت که عوارض خروج از کشور برای سفرهای غیرزیارتی در سال آینده افزایش می‌یابد.
علی‌اصغریوسف‌نژاد در گفت‌وگو با ایسنا
اظهار کرد: طبق پیشنهاد دولت در لایحه بودجه که به تصویب مجلس رسید، دولت در سال
از محل عوارض خروج از کشور ۱۲۰۰ میلیارد تومان درآمد خواهد داشت.
وی افزود: مجلس این پیشنهاد دولت که
باعث افزایش مبلغ عوارض خروج از کشور می‌شود را تصویب کرده اما برای سفرهای عتبات
عالیات (زیارتی) این رقم را ۳۷ هزار و ۵۰۰ تومان (سفر هوایی) و ۱۲ هزار و ۵۰۰
تومان (سفر زمینی) در نظر گرفته که مشابه رقم سال جاری است. مجلس همچنین در مصوبه
خود زائران اربعین را از پرداخت عوارض خروج معاف کرده است.
سخنگوی کمیسیون تلفیق لایحه بودجه سال ۹۷
با بیان اینکه «بیش از ۹ میلیون و ۲۰۰ هزار سفر خارجی در سال ۹۶ انجام شده است»
گفت: تاکنون عوارض سفرهای خارجی غیرزیارتی ۷۵ هزار تومان بوده که با این مصوبه در
سال ۹۷ افزایش می‌یابد و البته نحوه تعیین نرخ آن به دولت بستگی دارد.
یوسف‌نژاد همچنین تاکید کرد که رقم خاصی
به عنوان مبلغ عوارض خروج در لایحه بودجه سال ۹۷ گنجانده نشده است.
سخنگوی کمیسیون تلفیق لایحه بودجه سال ۹۷
پیش از این گفته بود که در صورت تصویب پیشنهاد دولت در خصوص عوارض خروج، مبلغ
عوارض خروج از کشور برای سفرهای غیرزیارتی ۲۲۰ هزار تومان خواهد شد.
با توجه به اینکه موضوع افزایش عوارض
خروج از کشور در تبصره های لایحه بودجه گنجانده نشده بود و صرفا در ردیف ها پیش
بینی شده بود رسانه ها در جریان تصویب آن قرار نگرفتند. این در حالی است که پیش از
بررسی بودجه در مجلس موضوع افزایش عوارض خروج از کشور جنجال زیادی به پا کرد.
نشانه‌هایی
از نا امیدی در جامعه ایران
نخستین همایش علمی امید اجتماعی در
ایران صبح امروز در دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه علامه طباطبایی برگزار شد و
همزمان سخنرانان مهمی داشت. یکی از این سخنرانان سعید مدنی، جامعه‌شناس و جرم‌شناس
بود که به بررسی مفهوم‌‌شناسی امید اجتماعی پرداخت.
به گزارش خبرآنلاین، در اولین پنل این
همایش سعید مدنی با اشاره به اینکه هر دو سوی امید و ناامیدی را در ادبیات ایران
می‌توان دید، گفت: «برخی مانند اشعار اخوان در کودتای 28 مرداد می‌توان دید. در
جامعه هم می‌بینیم که می‌گویند هر سال دریغ از پارسال. در مقابل هم بخشی از فرهنگ
ما امیدوارانه است. شاید سیاوش کسرایی هم داعیه امید در شعر نو است. موقعی که
درباره دو مفهوم امید و ناامیدی صحبت می‌کنیم سئوال اول این است که امید چیست؟
برای تعریف امید، دو رویکرد عمده داریم. در رویکرد روانشناختی با مفاهیم امید و
ناامیدی روبروییم. در رویکرد جامعه‌شناختی با مفاهیمی مانند امید جمعی، امید گروهی
و امید اجتماعی روبروییم.»
این جرم‌شناس در ادامه گفت: «موقعی که
می‌خواهیم راجع به امید از زاویه روانشناختی بحث کنیم باید از سرمایه روانشناختی
حرف بزنیم. آدمهایی که به هر جهتی نسبت به اطرافشان خوش بین هستند از سرمایه
روانشناسی برخوردارند. چهار مولفه عمده دارد، امید، خوش بینی، تاب آوری و
خودکارآمدی. سرمایه روانشناختی کسی دارد که از این چهار مفهوم بهره برده باشد. به
این اعتبار تعاریفی درباره امید از زوایای مختلف بیان شده است. سه مولفه مهم در
کلیه تعاریف درباره امید وجود دارد که اشنایدر که روانشناس امید لقب یافته این
تقسیم‌بندی را کرده است. کسی که امیدوار است، از وضعیت موجود نسبت به وضعیت آینده
امید دارد. یک فرد فقیر امید دارد بتواند زندگی خانواده‌اش را تامین کند. یک
ورشکسته امیدوار است وضعیت خود را درست کند.»
مدنی با اشاره به اینکه داشتن یک هدف
معین برای وضعیت بهتر نسبت به وضعیت کنونی، جزئی از امید است، گفت: «جزء دوم، راه
رسیدن به نقطه بهتر است. این که به چه وسیله من بیمار به سلامت دست پیدا کنم،
راهکار رسیدن به امید است. جزء سوم امید داشتن انگیزه برای رفتن به این مسیر است.
اگر من یک چشم‌انداز مثبت داشته باشم و روش رسیدن به آن را هم داشته باشم ولی
انگیزه رسیدن به آن هدف را نداشته باشم من امیدوار نیستم. هسته سخت مفهوم امید در
کلیه حوزه‌ها این سه جزء است. امید، آرمان نیست. یک هدف عینی کاملا مشخص است.
امید، هوس نیست. معمولا در زندگی افراد، نقش مهمی دارد. در تجربه خانوادگی افراد،
مهم است. این که بگوییم دوست دارم کت و شلوار شیک داشته باشم امید نیست. امید،
همسو با ارزش‌های اخلاقی مسلط و رایج جامعه است. معمولا وجه غالب امید سوگیری به
سمت چهارچوب‌ها و نرم‌های پذیرفته شده دارد.»
به گفته این جامعه‌شناس، فرد برای اینکه
از وضعیت موجود به وضعیت بهتر برسد، این سه جزء را در درون خود می‌پرورد. از زاویه
فردی چند نقد به امید مطرح شده که رویکرد روانشناختی است. سه نقد مهم را هانا آرنت
گفته که جمع بندی نقدها به امید فردی است. اگر این که اگر امید را فردی در نظر
بگیریم، اینکه چگونه می‌تواند بر وضعیت زندگی افراد اثر بگذارد، روشن نیست. نکته
دوم روابط اجتماعی ما بر امید اثر می‌گذارد. آیا بین امیدواری و ناامید کردن
ارتباطی وجود دارد؟ اساسا موضوع روانشناختی این نیست. در درمان بالینی بیمار را نه
از جهت موقعیت اجتماعی بلکه از طریق سازوکارهای روانشناختی درمان می‌کنند. مداخلات
از نوع فردی است و اساسا توجهی به جنبه‌های اجتماعی ندارد. فرض می‌کنیم در یک
جامعه، امید جمعی و اجتماعی حتما با این مکانیزم‌ها ارتباط دارد. پاسخ روانشناسان
روشن است، باید ناچار برخی مسایل را تحمل کنیم. در روانشناسی اجتماعی بخشی از
اثرات را در نظر می‌گیرند. ما نمی‌توانیم وضعیت یک فقیر ناامید را با بهبود وضعیت
اقتصادی او حل کنیم. فقط می‌توانیم از طریق روان درمانی و دارودرمانی می‌توانیم او
را قادر به تحمل شرایط کنیم.»
این جامعه‌شناس با اشاره به امید عمومی
گفت: «یک بحثی است که از بالا به پایین تزریق می‌شود. جنبه پرزرق و برقی از امید
است. جامعه امیدوار به چیزی می‌شود. درباره امید فردی، باید گفت نوعی پروپاگاندای
رسمی دولتی است که می‌گویند بعد از انتخابات بهشت ساخته می‌شود. نابرابری‌ها برطرف
می‌شود و از بالا به جامعه تزریق می‌شود و عموما ناپایدار است. پوپولیست‌ها برای
بسیج اجتماعی از امید عمومی استفاده می‌کنند. تصویری را از آینده در دسترس می‌سازند.
در واقع چنین رویکردی را ندارند. در انتخابات، رقبا، به رای‌دهندگان امید عمومی می‌دهند.
دولت‌ها به شکل غیرمسئولانه‌ای به مردم امید عمومی تزریق می‌کنند. مانند داستان
چوپان دروغگو، وعده‌هایی می‌دهند که محقق نمی‌شود و بی‌اعتمادی را در سطح عمومی
گسترش می‌دهد. امید و ناامیدی مانند ظروف مرتبطه هستند. هیچ جامعه‌ای ناامید مطلق
نیست. امید از جایی به جای دیگری می‌رود. وقتی می‌گویند جامعه‌ای ناامید است باید
پرسید نسبت به چه چیزی ناامید است؟»
به گفته مدنی، از جهت چشم‌انداز بهتر
برای زندگی آینده توافق دارند و از این طریق امید جمعی شکل می‌گیرد. نتایج و آثار
این امید، کنش جمعی است. این که یک گروه اجتماعی دیدگاهشان را نسبت به وضعیت بهتر
و تغییر اجتماعی به اشتراک می‌گذارند و از این جا فرآیند امید جمعی شروع می‌شود.
گاهی وقت‌ها زیرساخت قدرت مسلط باعث ایجاد امید جمعی می‌شود. در مناطق زلزله‌زده،
ناامید از دولت شکل می‌گیرد ولی امید به سمت گروه‌های دیگر می‌رود که بحث جنبش‌های
اجتماعی است. بین امید فردی و جمعی یک رابطه پیچیده است. به طور مشخص، سه جزء
امیدفردی را باید دید. کسی که چشم‌اندازی از وضعیت بهتر دارد. زمانی این چشم‌انداز
را با دیگران به اشتراک می‌گذارد و راه‌های رسیدن جمعی را به اشتراک می‌گذارند و
انگیزه جمعی را برای رفتن به وضعیت مطلوب به دست می‌آورند که کاستلز این را در
مبحث «شبکه امید» توضیح داده است. اهداف فردی را با جمعی به اشتراک می‌گذارند و
جمع به این نتیجه می‌رسد برای رسیدن به زندگی بهتر می‌تواند تلاش کند.»
مدنی در ادامه گفت: «امید اجتماعی در
دولت‌های اقتدارگرا با موانعی روبروست. در اینجا باید بحث نهادهای امید را مطالعه
کرد که مجموعه‌ای از هنجارها، انتظارات و انگیزه‌ها برای رسیدن به هدف وضعیت بهتر
است. خانواده، جامعه مدنی و نهادهای دیگر در این بحث تعریف می‌شوند که یک جمع را
برای رسیدن به یک هدف به اشتراک برسانند، انگیزه جمعی ایجاد کنند و راه جمعی را
تعیین کنند. امید اجتماعی محصول جمع شدن امیدهای فردی در یک جامعه است. جمع‌ها با
همدیگر به اشتراک می‌رسند و یک جامعه به امید اجتماعی می‌رسد. مکانیزم‌ها پیچیده‌تر
از امید فردی است. دو معیار مطرح شده، یکی محتوای امید است. این عنصری کلیدی است.
تا سئوال می‌شود این جامعه امیدوار است یا نه، باید پرسید نسبت به چه چیزی امیدوار
یا ناامید است. این محتوای امید را تشکیل می‌دهد. این که جامعه به سمت چه چیزی می‌رود
محتوای امید جمعی است. جامعه تلاش می‌کند به وضعیت مطلوب دست پیدا کند، زمانی امید
شکل می‌گیرد که جامعه انگیزه پیدا می‌کند برای رسیدن به این نقطه. آیا ما باید
فعالیت سیاسی کنیم؟ اعتراض مدنی یا نافرمانی کنیم؟ آیا باید در جامعه شعار دهیم؟
هر اعتراض اجتماعی نشانه وجود امید از چیزی و ناامیدی از چیز دیگری است.»
به گفته مدنی، اتفاقاتی که در دی‌ماه
افتاد و پدیده اعتراض به حجاب اجباری، نشانه ناامیدی از یک بخشی و امیدواری به بخش
دیگری است. رسیدن به نقطه مطلوب را عده‌ای طوری تعریف می‌کنند و حرکت می‌کنند. اگر
فراگیر شود، امید اجتماعی می‌شود و اگر در گروه محدودی باشد، امید جمعی است. امید
اجتماعی در توصیف وضعی که امیدواریم به آن برسیم تعریف می‌شود. یک فیلسوف امید می‌گوید
امید نظم اجتماعی صلح‌آمیز است. هر چه این تعریف جزئی‌تر باشد، بسیج را برای امید
افزایش می‌دهد و هر چه کلی‌تر باشد، امکان بسیج برای امید اجتماعی را کاهش می‌دهد.
انتقاد اجتماعی فاز اول شکل‌گیری امید اجتماعی است. وقتی شما وضعیت موجود و عملکرد
دولت را نقد می‌کنید به معنی ناامیدی از عملکرد آن و در عین حال، ظرفیت اجتماعی به
دنبال وصل شدن به نقطه امید دیگری است. ایوان کولیما کتاب روح پراگ را نوشته که
جمع‌بندی ما است. چه چیزی می‌تواند انسانی‌تر از امید باشد؟ امید همیشه به آینده
ربط دارد. ما هر موقع امیدوارتریم وضعیت مطلوب‌تری را ترسیم می‌کنیم چون نسبت به
وضعیت فعلی نقد داریم. امید توانایی انسان در شرایط نامطلوب فعلی است. موقعی
امیدوار می‌شوم که در خود ظرفیت رسیدنم به وضعیت مطلوب را می‌بینیم. امید، بذر
هویت ماست.»
اوین نامه کیهان: لیلا حاتمی
وطن فروش است
به دنبال اظهارات وطن‌فروشانه لیلا
حاتمی در جشنواره فیلم برلین، پروانه معصومی به وی واکنش نشان داد.
روزنامه کیهان نوشت: به دنبال اظهارات
وطن‌فروشانه لیلا حاتمی در جشنواره فیلم برلین، پروانه معصومی به وی واکنش نشان
داد.
پروانه معصومی، بازیگر پیشکسوت و
بااخلاق سینمای ایران در واکنش به رفتار غیراخلاقی همکار خود گفت: «خانم لیلا
حاتمی! مگر در کشورهای دیگر اعتراض را با بوسه جواب می‌دهند؟ اینجا که در اعتراضات
4 نفر از نیروی انتظامی را شهید کردند، این چه اعتراضی است؟ جاهای دیگر وقتی که
مردم اعتراض می‌کنند خیلی به مردمشان احترام می‌گذارند؟ آنها که مردم را به مسلسل
می‌بندند. خانم حاتمی عجب حرفی زده‌اند.
من که از این کار ایشان خوشم نیامد. کاش
هرگز از این کارشان با‌خبر نمی‌شدم. خواهش می‌کنم کسانی که حرفی می‌خواهند بزنند و
خارج از ایران هستند، بدانند که در ایران زندگی می‌کنند و ایرانی هستند. کوچک کردن
ایران به این شکل که این خانم گفتند باعث کوچک کردن خودشان است. اگر دوست ندارند
بروند جای دیگر زندگی کنند.»
همچنین هادی نائیجی، کارگردان سینما هم
در یادداشتی کنایه‌آمیز در فضای مجازی درباره اظهارات لیلا حاتمی نوشت:«... دختر
در نبود پدر تصميم گرفت از اولين جمله سياسى‌اش رونمايى كند و اين كار را كرد؛
البته در كشورش اين رونمايى را انجام نداد بلكه در كشورى كه هنوز رد نازيسم افراطى
را فراموش نكرده است.»
