در هتل لاله چه می گذرد؟ همراه با تصویر روشنگرانه ومچ گیری پاسدار شریعتمداری. 1 مرداد-91
هتل لاله در تهران نامی مشهور است که
سرپل وپاتوق افراد وجریانات متفاوت همراه با اتفاقات مهم است . از جمله مهمانان
خارجی پحتی نمایندگان ویژه ی ساازمان ملل
همچون مارتین کوبلر وتجمع خانواده هایی که
فرزندانی در کمپ اشرف ولیبرتی دارند که
برخی شان وابسته به انجمن نجات شده اند برای دیدار با کوبلر به این هتل کشانیده می شوند
تا دعوت شدگان برای شرکت در همایش بزرگ
ایرانیان همچون دلال وجاسوس چند جانبه هوشنگ امیر احمدی نیز در این هتل وارد
ومستقر می شوند. همینطور نشست های
اطلاعاتی و امنیتی و به خدمت در آمدگان وزارت بد نام اطلاعات در این هتل بر گزار می شود تا چگونه علیه مخالفین به ویژه
مجاهدین سازماندهی شوند . اما اکنون مشخص نیست چه اتفاق افتاده است که سربازجو پاسدار شریعتمداری دست به افشاگری علیه ی این هتل زده و چیزهایی
بهانه برای انتقاد کرده است. ازجمله پرسش کرده عجیب است این هتل بوتیک دارد. ولی نماز خانه
ندارد!.از سوی گفته است بر اساس قوانین
رژیم فاشیستی مذهبی کودتایی نامتعارف ایران که رهبر همکاره دارد که بدون پاسخگویی
ماورای قانون اقدام می کند در قانون اساسی
اش قید شده هتل داران موظفند در فضای عمومی هتل قسمتی را به نمازخانه اختصاص دهند و
از طرف دیگر در هر مکان عمومی داری سقف استعمال دخانیات ممنوع است، چه فرودگاه، چه
پاساژ، چه هتل و چه کافی شاپ باشد و از موضع نماینده ی ایرانیان ونه نما ینده ی
ویژه ی ولی فقیه در دروغ نامه ی کیهان افزوده که خیلی مضحک است که ما ایرانیان چقدر بی هویتیم که
برایمان مهم نیست که در هتل سیگار بکشند، نقض قانون بشود و از طرف دیگر مکان که
الزام وجودش مسلم است مثل نمازخانه، اصلاً قابل استفاده نباشد!!! مایه ی تأسف است
که در این نظام عوامفریب ودین فروش که 33
سال است دین را ابزار کرده است که معروفی چون نماز منکر یا مباه است و منکری چون
سیگار کشیدن در مکان عمومی مسقف آزاد آزاد که چرا امر به معروف ونهی از منکر در
هتل لاله رعایت نمی شود وزیاد به حضور ومستقر شدن گشت ارشاد دارد.
جالب این جاست که حتی در سایت رسمی هتل لاله
هم نامی از نمازخانه در هیچ یک از بخش ها وجود ندارد؛ البته خب با دیدگاه آنان
شاید درست باشد؛ نمازخانه نه جزء لابی است، نه امکانات محسوب می شود، نه در اتاق
است و نه رستوران! پس اصلاً نمازخانه نمی تواند در هیچ یک از بخش ها بگنجد! مشرق: دو شب پیش برای جلسه ای کوتاه با یکی از
دوستان، رفتم به هتل لاله. متأسفانه هنگام اذان در رفت و آمد بودم و به هر حیث
نتوانستم نماز را اول وقت بخوانم. حدود ساعت 10 رسیدم به هتل و به دوستم گفتم
"نماز نخواندم. نمازخانه ی هتل کجاست؟" ایشان هم که در اتاقش نماز می
خواند، نمی دانست و از مسئول کافی شاپ لابی پرسید. نماز خانه در طبقه ی پایین هتل بود. از پله های به
اصطلاح نرم هتل که بسیار استاندارد بود و ارتفاع کمی داشت پایین رفتم و با خود
گفتم که عجب پله هایی، چقدر راحت، حتماً نمازخانه ی مصفایی هم دارد. از هتلی 5
ستاره با این شهرت جز این هم توقع نمی رود. رفتم پایین و به کمک تابلوها نمازخانه
را پیدا کردم.وارد نمازخانه که شدم دیدم که نه موکتی هست و نه فرشی. با خود گفتم
ای بابا این ها هم که تا به نمازخانه می رسند دیگر نه خبری است از فرش 500 شانه و
فرش 600 شانه و فرش 700 شانه و فرش شانصد شانه! گفتیم خب به هر حال ممکلتمان
اسلامی است، هتل هایش هم در همان حد و اندازه اسلامی است دیگر! احتمالاً تا به
نمازخانه رسیدند، یاد صرفه جویی مالی افتاده اند. گفتم حتماً این جا هم به شیوه ی
نمازخانه ی بازارهای جزیره ی کیش است که به جای مفروش کردن نمازخانه، جانماز و
سجاده در نمازخانه قرار می دهند تا هر کس می خواهد پهن و پس از اقامه ی نماز خودش
جمع کند. اما امان از وقتی که جاسیگاری در لابی هتل لاله
هست، ولی جانماز در نمازخانه ی هتل لاله نیست! هرچه گشتم نه جانمازی بود، نه سجاده
ای و نه حتی روزنامه ای. نمازخانه این قدر صاف و خالی بود که به درد گل کوچک می
خورد بدون هیچ مزاحمتی! بعد رفتم سراغ در مدیر که همان بغل بود. مدیر هم در اتاقش
نبود! دست از پا درازتر از پله ها رفتم بالا تا خیر سرمان نماز را که نشد بخوانم،
سریع جلسه را تمام کنم تا زودتر راهی شوم و در منزل بتوانم بخوانم. جالب این جاست که حتی در سایت رسمی هتل لاله هم
نامی از نمازخانه در هیچ یک از بخش ها وجود ندارد؛ البته خب با دیدگاه آنان شاید
درست باشد؛ نمازخانه نه جزء لابی است، نه امکانات محسوب می شود، نه در اتاق است و
نه رستوران! پس اصلاً نمازخانه نمی تواند در هیچ یک از بخش ها بگنجد! و خب از آن
جا که صداقت از مهم ترین اصول کاری است، باید در عمل هم نمازخانه یا وجود نداشته
باشد یا قابل استفاده نباشد! خشکبار و خاویار در سایت هست ولی نمازخانه نیست!
بوتیک در هتل هست ولی نمازخانه قابل استفاده نیست! پیانو در لابی هست ولی نمازخانه
مهم نیست! کلاً فضا خیلی شیک است، خیلی! اوقاتی خوش با پیانو و سیگار در لابی ولی
نمازخانه که مهم نیست! بر اساس قوانین جمهوری اسلامی ایران، هتل داران
موظفند در فضای عمومی هتل قسمتی را به نمازخانه اختصاص دهند و از طرف دیگر در هر
مکان عمومی مسقف، استعمال دخانیات ممنوع است، چه فرودگاه، چه پاساژ، چه هتل و چه
کافی شاپ. اما خیلی مضحک است که ما ایرانیان چقدر بی هویتیم که برایمان مهم نیست
که در هتل سیگار بکشند، نقض قانون بشود و از طرف دیگر مکان که الزام وجودش مسلم است
مثل نمازخانه، اصلاً قابل استفاده نباشد!!! مایه ی تأسف است که در جمهوری اسلامی
ایران، معروفی چون نماز منکر یا مباه است و منکری چون سیگار کشیدن در مکان عمومی
مسقف آزاد آزاد! عکس زیر، تصویر نمازخانه ی هتل لاله است! هتل بزرگ
لاله! هتل بین المللی لاله! هتل 5 ستاره ی لاله!
