تردید ظریف و زنگنه در ادامه
وزارت؟ 9تیر-96
«در خلال فشارهای وارد آمده به روحانی از سوی مخالفانش، وزرای دولت تدبیر و
امید نیز از تیررس حملات این مخالفان در امان نمانده‌اند. یک روز متهم به فرستادن
زنان به ترکیه شده‌اند و روز دیگر به آنها انگ تحویل سردار سلیمانی به غرب را زده‌اند.
بعد از آن هم متهم به تصفیه نیروهای مخالف دولت از وزارتخانههایشان شده اند. به
هر روی در کمتر از یک ماه مانده به تشکیل کابینه دوازدهم، شک و شبهه روحانی برای
حضور در انتخابات به وزرایش نیز برای فعالیت مجدد در کابینه سرایت کرده است.»
به گزارش ایسنا، روزنامه آفتاب یزد نوشت: «تشکیل دولت در سایه»، « پخش شب‌نامه‌های
منقش به تصاویر درهم آمیخته» ، «هجمه آشکارا به رئیس‌جمهوری در جریان راهپیمایی
روز قدس» و «سرایش اشعار کنایه‌‌آمیز خطاب به روحانی پیش از اقامه نماز عید سعید
فطر» تنها گزیده‌ای است از آن چه مخالفان رئیس‌جمهوری و دولتمردانش پس از پیروزی
حسن روحانی در انتخابات انجام داده‌اند. وقایعی که پیش از اردیبهشت ماه ۹۶ صورتی غیر علنی داشت اما در طول دو ماه گذشته شکلی رسمی و مبرهن به خود
گرفته است. افزایش فشارها و توهین‌ها‌ی عیان و آشکار به شخص حسن روحانی پس از
پیروزی در انتخابات را می‌توان افشای راز شبهه روحانی در تیر ماه ۹۵ دانست که برای حضور مجدد در پاستور مردد بود اما به هر روی، خود را از بند
تردید وارهانید و با عزم جزم وارد میدان شد. در خلال فشارهای وارد آمده به روحانی
از سوی مخالفانش، وزرای دولت تدبیر و امید نیز از تیررس حملات این مخالفان در امان
نمانده‌اند. یک روز متهم به فرستادن زنان به ترکیه شده‌اند و روز دیگر به آنها انگ
تحویل سردار سلیمانی به غرب را زده‌اند. بعد از آن هم متهم به تصفیه نیروهای مخالف
دولت از وزارتخانههایشان شده‌اند. به هر روی در کمتر از یک ماه مانده به تشکیل
کابینه دوازدهم، شک و شبهه روحانی برای حضور در انتخابات به وزرایش نیز برای
فعالیت مجدد در کابینه سرایت کرده است. آن طور که یک منبع آگاه از پاستور به خبرنگار
«آفتاب یزد» گفته است، تعدادی از وزرای قدرتمند کابینه دعوت مجدد روحانی را بی‌پاسخ
گذاشته‌اند؛ چرا که برای حضور دوباره در دولت و خدمت مجدد به مردم دچار تردید شده‌اند.
در میان این وزیران مرددِ کارکشته، نام بیژن زنگنه، وزیر نفت و محمدجواد ظریف،
وزیر امور خارجه رخ می‌نماید.
تردید سرداران
پیش‌تر فرمانده از حضور در کارزار انتخابات مردد بود و حالا سردارانش برای
به دست گرفتن سکان نهادهای اجرایی به شک افتاده‌اند. یکی از آنها شیخ‌الوزرا
نامیده می‌شود و دیگری سردار دیپلماسی و امیرکبیر. «تردید» همچون خوره‌ای به جان هر
دو آنها افتاده است و آنها را از پیمودن ادامه مسیر بازمی‌دارد. شبهه‌ای که ناشی
از تمام فشارها، تهدیدها و توهین‌ها‌ی مخالفین دولت در طول چهار سال گذشته است.
ظریف و دستاوردهایش:
زمانی که پشت میز مذاکره با پنج قدرت جهانی قرار گرفت، محکم و استوار به
آنها گفت که هیچ وقت یک ایرانی را تهدید نکنند. زبان دیپلماسی می‌دانست و در یک
بازی برد - برد، «برجام» را پس از دو سال تکاپوی بی‌وقفه به ثمر نشاند. همین تلاش‌هایش
موجب شده بود تا مقام معظم رهبری او را فرزند متدین انقلاب بنامند و مردم ایران هم
او را به القابی چون سردار دیپلماسی بیارایند. برای برجام، میوه زحمات ظریف، یکصد
دستاورد توصیف کرده‌اند که تنها یکی از آنها برداشته شدن ۱۲ قطعنامه شورای حکام علیه ایران و لغو شش قطعنامه تحریم شورای امنیت سازمان
ملل است. خروج ایران از پروسه ایران‌هراسی پس از هشت سال و آمد و شد سران ابرقدرت‌های
جهان به کشور و خرید هواپیماهای تراز اول مسافربری، تنها گزیده‌هایی از ثمرات
برجام به شمار می‌آیند.
تهدید، ارعاب و اهانت:
هنوز ظریف پای در راه ساختمان وزارت خارجه نگذاشته بود که توهین و تخریب‌ها
علیه او آغاز شد. اهانت‌هایی که ابتدا در لفافه و به صورت غیر علنی انجام می‌شد
اما رفته‌رفته ظاهری عیان پیدا کرد و به فحاشی انجامید... اتهامات به معنای واقعی
کلمه، کمر ظریف را شکستند و او را تا مدت‌ها بر صندلی چرخ‌دار نشاندند. پس از آن
برخی نمایندگان مجلس دهمی برای تخریب ظریف همت گماردند و یک روز او را به خاطر
همقدم شدن با وزیر خارجه آمریکا جوجه خروس نامیدند و روز دیگر خائن! دست آخر هم در
جریان تصویب برجام در صحن علنی مجلس او و سایر دیپلمات‌ها‌ی هسته‌ای را تهدید به
دفن با سیمان کردند! سریال دروغ‌پراکنی‌ها و اتهام‌زنی‌ها‌ی مخالفان دولت همچنان
ادامه داشت و گهگداری به واکنش‌ها‌ی وزارت خارجه ختم می‌شد.
اما در تازه‌ترین این تخریب‌ها مخالفان ظریف نه تنها او را نشانه رفتند که
سردار سلیمانی را هم در این هجمه خود دخیل دانستند. محمود نبویان، یکی از
نمایندگان مجلس نهم و عضو جبهه پایداری اظهار داشت: «ظریف به آمریکایی‌ها تعهد
داده که در برابر کاهش تحریم‌های اقتصادی ایران، سردار سلیمانی را به این کشور
تحویل می‌دهد.(!)» که البته این اتهام آن چنان کذب بود که بسیاری آن را خلاف امنیت
ملی دانستند و حتی اصولگرایانی چون الیاس نادران نیز به آن واکنش نشان دادند و خود
ظریف هم علاوه بر شکایت از نبویان، به انتشار تصویری صمیمانه از خود و سردار
سلیمانی در صفحه اینستاگرامش پرداخت.
دستاوردهای شیخ‌الوزرا:
بیژن زنگنه از آنجایی شیخ‌الوزرا خوانده می‌شود که از سال ۱۳۶۴ تا سال ۱۳۸۴ در دولت‌های جنگ، سازندگی و اصلاحات به
فعالیت پرداخته بود. او وزیری دانسته می‌شود که رئیس‌جمهور برای رای اعتماد
نمایندگان به او سنگ تمام و به گفته برخی «ریش گرو گذاشته» بود. وزیر نفت دولت
روحانی یکی از موفق‌ترین سرداران کابینه محسوب می‌شود؛ به طوری که حتی منتقدانش هم
عملکرد او را مثبت ارزیابی می‌کنند. غلامحسین حسن‌تاش، کارشناس اقتصادی و از
منتقدان دولت یازدهم عملکرد وزارت نفت را دارای جنبه‌های مثبت دانسته. او در این
باره عنوان کرده است: «این که وزارت نفت توانست بخش استخراج و تولید را آماده کند
که به محض رفع محدودیت‌ها تولید را به رکوردهای قبلی برساند و این که توانستند
بازارهای مقصد نفت خام ایران را به سرعت احیا کنند، مثبت بوده است. تحرک نسبی که
در پیشرفت فازهای میدان گازی پارس جنوبی بوده، مثبت بوده است.»
سیدحسن حسینی شاهرودی، عضو هیات رئیسه کمیسیون اقتصادی مجلس شورای اسلامی
نیز اقدامات وزارت نفت را چشمگیر توصیف کرده. او در این باره گفته است: «افزایش
تولید و صادرات نفت، دیپلماسی موفق نفتی در سازمان کشورهای صادرکننده نفت (اوپک) و
همچنین پیشرفت در حوزه گازرسانی روستایی از جمله موفقیت‌های وزارت نفت است.»
اتهامات بی‌اساس:
شیخ الوزرا نیز از آغازین روزهای کاری‌اش در دولت یازدهم با چالش‌ها‌ی
فراوانی مواجه بود. نخست او را به سوءمدیریت در قضیه کرسنت متهم کردند که او در
افشای اجمالی دست‌های پشت پرده در آن ماجرا توانست تا حدودی از این ماجرا تبرئه
شود. سپس در جریان رای دیوان داوری به گرانفروشی ایران در صادرات گاز به ترکیه و
رای دادگاه علیه ایران و له ترکیه باز هم متهم به سوءمدیریت شد. ماجرای قرارداد‌ها‌ی
نفتی یا IPC نیز تا مدت‌ها دستاویز مخالفان زنگنه برای حمله به او
بود. آنها زنگنه را متهم به این می‌کردند که نگاهش متوجه شرکت‌ها‌ی خارجی است و
توجهی به داخل کشور ندارد! دست آخر هم طی روزهای گذشته در رسانه‌هایشان زنگنه را
متهم به تصفیه وزارت نفت کردند. آنها مدعی بودند که شیخ‌الوزرا نیروهای مخالف
روحانی را از وزارتخانه اخراج کرده است که البته هیچ کدام از این اتهامات‌شان به
اثبات نرسید!
سنگر را خالی نکنید
اگر دستاوردهای وزرای مردد را در یک کفه ترازو قرار دهیم و تخریب‌ها،
تهدیدها و توهین‌ها را در کفه دیگر، به یک نابرابری فاحش برمی‌خوریم و اگر برای
چندی خود را جای این افراد بگذاریم شاید تردید برای پیمودن ادامه راه را منطقی
بدانیم. بر تردید وزرای کابینه، نمایندگان مجلس دهمی نیز در گفت‌وگو با آفتاب یزد
صحه گذاشته‌اند.
به این بادها نلرزید
سهیلا جلودارزاده، نماینده مردم تهران و عضو فراکسیون امید ضمن تایید تردید
برخی وزرا برای حضور در کابینه دولت دوازدهم به خبرنگار «آفتاب یزد» گفت:
تردیدهایی وجود دارد به دلیل شرایط پیش آمده در سه ماه اخیر، ولی من مطمئن هستم که
هیچ کدام از وزرا پشت روحانی را خالی نمی‌کنند. وزرا باید توکل‌شان به خدا باشد و
سختکوش‌تر از گذشته و با عزم جزم به خدمت به مردم بپردازند. قطعا سنگ‌اندازی‌هایی
وجود خواهد داشت اما وزرای روحانی حتی آنهایی که امروز دچار تردید شده‌اند،
بیدهایی نیستند که به این بادها بلرزند.
عقب‌نشینی نکنید
محمد کاظمی، نماینده مردم ملایر و عضو فراکسیون امید بر این باور است که
تردید وزرا قابل پذیرش نیست. او دراین‌باره گفت: بی‌شک بیژن زنگنه و محمدجواد ظریف
وزرای موفقی در دولت آقای دکتر روحانی بوده‌اند و این عملکرد مثبت آنها هم قابل
کتمان نیست. با توجه به این، برنامه وزارتخانههایشان را تدوین کرده و افق چهار
سال بعدی را نیز پیش‌بینی نموده‌اند، ایشان نسبت به افرادی که تازه قصد ورود به
کابینه را دارند، بهتر و قوی‌تر می‌توانند عمل کنند.
وی افزود: چه آقای زنگنه، چه آقای ظریف آرمان مقدسی دارند و هدف هر دو هم
کمک به نظام جمهوری اسلامی و سرافرازی این کشور است. هر چه فشارها و بی‌انصافی‌ها
بیشتر شود، اجر این وزرا بیشتر خواهد شد. من معتقدم که این بزرگواران به هیچ وجه
نباید سنگر را خالی کنند. عقب‌نشینی، انفعال و خالی کردن سنگر همان چیزی است که
مخالفان دولت روحانی به دنبال آن هستند. یعنی عقب‌نشینی این وزرای قدرتمند، موفقیت
آنهاست. گذشته از آن، این کشور متعلق به همه ماست؛ حتی آن مخالفینی که بی‌انصافانه
به دولت می‌تازند و این تاخت و تازشان ناشی از شکست در انتخابات است. هر ایرانی هر
کاری که از دستش برمی‌آید برای توسعه و آبادانی کشور باید انجام دهد و باید بی‌توجه
باشد به حرف و حدیث‌هایی که موجب دلسردی‌شان می‌شود.
جابه‌جایی انگیزه‌ها
علیرضا رحیمی، عضو کمیسیون امنیت ملی و نماینده مردم تهران در مجلس شورای
اسلامی تردید را واژه مناسبی برای شرح حال وزرای دولت ندانست و عبارت «جابه‌جایی
انگیزه» را جایگزین آن کرد. او در این باره به خبرنگار «آفتاب یزد» گفت: من این
تردید یا همان جابه‌جایی انگیزه وزرا را طبیعی می‌دانم. به هر حال انگیزه اصلی،
انگیزه خدمت است. علیرغم همه ناملایمات و سختی‌های موجود، دولت روحانی از مردان
بزرگی برخوردار است که می‌توانند به نقش‌آفرینی بپردازند و راه‌گشا و کارگشا برای
مردم باشند و به نوعی از حیثیت و اعتبار خودشان می‌گذرند و ایثار می‌کنند و در عمل
هم نشان می‌دهند که به ایجاد ارزش افزوده ملی برای کشور و دولت می‌پردازند. به هر
حال این افراد نباید مورد بی‌مهری، شماتت و ناجوانمردی قرار بگیرند؛ چه بی‌مهری‌هایی
که درون دولت نسبت به آنها انجام می‌شود، چه توسط مخالفین و رقبا.
وی ادامه داد: در خصوص تردید آقای ظریف و آقای زنگنه باید بگویم سناریویی
که مخالفین دولت مبنی بر تخریب آنها داشته‌اند فشارهای فراوانی را به این دو وزیر
کارکشته وارد کرده است. این دو نفر جزو وزرای موفق کابینه بوده‌اند و دستاوردهای
برجسته‌ای هم داشته‌اند اما مخالفان آنها با سیاه‌نمایی‌های فراوان درصدد نابودی
این دستاوردها بوده‌اند.
نماینده عضو فراکسیون امید اظهار داشت: هم در مورد برجام و هم درباره
موفقیت‌هایی که در اوپک به دست آوردیم و گشایش‌های نفتی و گازی‌ای که داشتیم، همه
این موارد تحت‌الشعاع سیاه‌نمایی‌های رقبای دولت قرار گرفت و تلخی و خستگی آن را
به جان و کام وزرا گذاشتند. به هر حال هدف اصلی تخریب دولت و ناامیدکردن مردم بود
ولی این مسیر از تخریب وزرا و سیاه‌نمایی دستاوردهایشان عبور می‌کرد و هر کس دیگری
هم به جای این افراد کار می‌کرد، بر رویش تاثیر می‌گذاشت. به هر حال انسان‌های
بزرگ از ظرفیت‌های بزرگ برخوردارند و با این مسائل تخریبی ترک میدان نمی‌کنند. ما
امیدواریم با توجه به شرایط پیش‌روی کشور، برنامه ششم توسعه و امیدی که مردم به
دولت بسته‌اند این انسان‌های بزرگ ایثارگری‌های خود را ادامه دهند و برای پیشرفت
کشور و منافع ملی همچنان در صحنه حضور داشته باشند.
این عضو فراکسیون امید با بیان این که قدری از میزان انگیزه برخی وزرا
کاسته شده است، عنوان کرد: انگیزه خدمت در انسان‌های بزرگ و با ظرفیت از بین نمی‌رود
بلکه جابه‌جا می‌شود. این خدمت را ممکن است در خارج از دولت در قالب حوزه‌های
پژوهشی و دانشگاهی انجام شود، منتهی مهم این است که این انگیزه‌ها در مسیر پیشرفت
و سازندگی انجام گیرد. ما در درون مجلس هم در موارد متعددی شاهد آن بودیم که
انگیزه وزرا را برخی از نمایندگان تخریب می‌کردند. از همین روی، برخی وزرای
نامبرده تصمیم گرفته‌اند که به جای خدمت در درون دولت به فعالیت در محیط‌های خارج
از قوه مجریه بپردازند.»
