ماجرای انصراف دانش‌آموز ایرانی از رقابت با نوجوان صهیونیستی و مکالمه بین آنها

ماجرای انصراف دانش‌آموز ایرانی از رقابت با نوجوان صهیونیستی و مکالمه بین آنها 10 اردیبهشت -98

هزینه اینگونه تبلیغات  بی مایه ضداسراییلی را هواداران حماس در نوار غزه و پاسداران درسوریه ازطریق تهاجمات موشکی جنگنده های اسراییلی می دهند.

امیرحسین عرب می‌گوید: نوجوان صهیونیست نزدیکم آمد و گفت «این مدال طلا حق توست» من هم گفتم «اگر به حق و حقوق پایبند هستید، حق و حقوقی که 70 سال است از مردم فلسطین ضایع می‌کنید را به آنها پس بدهید».

به گزارش خبرنگار آموزش و پرورش خبرگزاری فارس، ماجرای رویارویی ورزشکاران ایرانی با ورزشکاران صهیونیست و انصراف از مبارزه با آنها مربوط به امروز و دیروز نیست؛ بعد از انقلاب اسلامی، ورزشکاران ایرانی در یک اقدامی که به مرور به یک اتفاق یکپارچه تبدیل شد، از رویارویی با حریفان خود از رژیم اشغالگر قدس سر باز می‌زنند، چیزی که بارها و بارها درباره آن شنیده‌ایم و چه قهرمانیانی که به مدال نقره بسنده کردند به همین دلیل.

این ماجرا فراتر از مدال طلاست؛ چیزی مثل تفاوت میان قهرمانی و پهلوانی. اینکه به خاطر مظلومیت یک ملت که سال‌هاست زیر فشار و گلوله و بمب و ظلم صهیونیست‌های غاصب هستند، از مدال بگذری و آرمان از مدال برایت ارجحیت داشته باشد از آن جنس اتفاقاتی است که در دنیا چنان که باید فهمیده نمی شود؛ همان طور که لابد هم روزگاران پوریای ولی نمی توانستند بفهمند دلیل شکست پوریا در برابر حریف هندی‌اش چه بود؛ حریفی که مادرش داشت برای پیروزی او دعا می کرد و پوریا این دعای مادرانه را پیش از مسابقه شنیده بود.

ولی چندسالی است که گستره این رویارویی فراتر رفته و نوجوانان هم وارد این ماجرا شده‌اند؛ نوجوانانی که شاید به اقتضای سن و سال خود درک کاملی از وقایع سیاسی بین‌المللی ندارند، ولی تصمیماتی می‌گیرند که همه مردم حیرت زده می شوند، تصمیمات سختی که منجر به پیروزی‌های بزرگ شده است و با افتخار آنها را می توان بزرگمردان ایران خطاب کرد.

این بار نوجوانی 16 ساله از سیرجان خبرساز شده است، نوجوانی که با پول شخصی خود به مسابقات بین المللی اعزام شده و در رقابتی سنگین با شکست سه حریف از روسیه، بلغارستان و ترکیه به فینال رسیده و در فینال به حریفی از رژیم صهیونیستی برخورد کرده و بی درنگ در کوتاهترین زمان و حتی بدون مشورت با بزرگترها، تصمیم گرفته در برابر حریف صهیونیست قرار نگیرد و به مقام دوم مسابقات بسنده کرده است. کاری که شاید برای یک دانش آموز 16 ساله کمی عجیب به نظر برسد ولی وقتی با او هم کلام شدیم، او آنقدر از هدف‌های والا آرمان‌های بزرگش برایمان گفت که دیگر این کار خیلی هم از او بعید به نظر نمی‌رسید.

نکته جالب اینکه این اتفاق برای چند ماه پیش است  و به جز خانواده، دوستان و اطرافیان این نوجوان هیچکس از آن خبر نداشت اما خیلی اتفاقی در دیدار دانش‌آموزان با دبیرکل اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانش‌آموزان در چند روز پیش، پرده از آن برداشته شد.

مهمان گفت‌وگوی ما باشید با امیرحسین عرب، نوجوان 16 ساله سیرجانی که حالا صاحب مدال نقره مسابقات بین‌المللی کاراته است.

*کمی از خودت بگو و اینکه چندسال است که به صورت حرفه‌ای این ورزش را دنبال می‌کنی؟

امیر حسین عرب هستم 16 ساله و در شهرستان سیرجان در استان کرمان زندگی می‌کنم. من یکی از اعضای اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانش‌آموزان هستم و در کلاس اول تجربی در دبیرستان ابن سینا مشغول تحصیل هستم. 6 سال است که به صورت حرفه‌ای ورزش کاراته آزاد یا کیوکوشین IFK را دنبال می‌کنم.

* پیش از این هم در مسابقات بین‌المللی و کشوری شرکت کرده بودی؟

بله مسابقات مختلفی دعوت شدم و مدال‌های طلا و نقره متعددی را در مسابقات کسب کرده‌ام.

* برسیم به مسابقات اخیر در بلغارستان. برایمان تعریف کن این مسابقات چطور بود؟

مسابقات بین‌المللی کیوکوشین کاراته IFK کاپ اروپا ۲۰۱۸ بلغارستان آذرماه سال گذشته در شهر سوفیا کشور بلغارستان برگزار شد. در این مسابقات که 18 تیم و 400 بازیکن به رقابت پرداختند بنده به یاری حق توانستم پس از شکست حریفانی از کشورهای روسیه، بلغارستان و ترکیه به فینال این مسابقات راه پیدا کنم و حریف فینال من در وزن 65 کیلوگرم از رژیم صهیونیستی بود و من با انصراف از این مسابقات، مقام دوم را کسب کردم.

*‌چرا این تصمیم را گرفتی؟ 

در لحظه تصمیم گرفتم. بدون اینکه با کسی مشورت کنم و یا حرف‌های دیگری در من تاثیر داشته باشد. البته شاید تصمیم سختی باشد ولی این تصمیم برای من خیلی ساده بود، زیرا راه و هدفم را مشخص کرده بودم. به اعتقاد من همبازی شدن با رژیم صهیونیستی یعنی ارزش قائل شدن به آن کشور و من برای کشور کودک‌کش ارزشی قائل نیستم که بخواهم با آن هم بازی شوم و به قولی عطایش را به لقایش بخشیدم. کاپ قهرمانی را هم به آنها بخشیدم زیرا ارزش‌های انقلابم و مملکتم و رهبر عزیزم برای من بیشتر از اینها ارزش دارد.

* یک نقل قولی هم از تو در فضای مجازی منتشر شد، درباره مکالمه‌ات با نوجوان صهیونیست. آن را هم برایمان می‌گویی؟

بعد از این که من انصراف دادم، نوجوان صهیونیست نزدیکم آمد و گفت «این مدال طلا حق تو است و می خواست مدالش را به من بدهد». من هم وقتی دیدم یک صهیونیست از حق و حقوق صحبت می‌کند به او گفتم «اگر به حق و حقوق پایبند هستید به کشورت برو و حق و حقوقی که 70 سال است دارید از مردم فلسطین ضایع می‌کنید را به آنها پس بدهید». صهیونیست‌ها خیال کرده‌اند ما با سن و سال نوجوانی مان متوجه نمی‌شویم که مردم فلسطین را از خانه و کاشانه شان بیرون کرده‌اند و این همه کشته و مجروح که هر روز خبرش منتشر می شود حاصل ظلم همین صهیونیست‌هاست.

البته این مکالمه از طریق مترجم رد و بدل شد و مترجم‌ها نیز در جریان هستند.

* آرزویت چیست؟ می خواهی به چه چیزی در دنیا برسی؟

آرزوی من قهرمانی جهان است و با قوت این رشته را ادامه خواهم داد و رقیبان را پشت سر می‌گذارم تا به همه نشان دهیم که ایران در همه مراحل اول است و می خواهم پرچم کشورم را به اهتزاز درآورم.

* مسؤولان فدراسیون در اعزام و اتفاقاتی که در مسابقات افتاد حمایتت می‌کردند؟

من عضو کوچکی از ورزش کاراته کیوکوشین IFK هستم و نمی‌توانم در این خصوص زیاد حرفی بزنم. ولی واقعیتش ما با هزینه شخصی به این مسابقات اعزام شدیم و من به شخصه 8 میلیون تومان برای شرکت در این مسابقات هزینه کردم. ای کاش فدراسیون و نهادی از ما حمایت می‌کرد و ما که از شهرستان سیرجان و با تمام محدودیت هایی که در استان داریم به این مسابقات دعوت شدیم نیاز به حمایت‌های ملی داریم و استعدادهای بسیاری در شهرمان وجود دارند که تنها به دلیل همین محدودیت‌ها نتوانسته‌اند رشد و شکوفا شوند و این بسیار ناراحت کننده است.

* حالا که از مدت زمانی این مسابقات گذشته و تو هم که با هزینه شخصی رفته بودی؛ از تصمیمت پشیمان نشده‌ای؟

به هیچ وجه ذره ای از کار خود پشیمان نیستم و هر بار که به آن لحظه فکر می کنم احساس غرور می کنم و اگر بارها به آن لحظه برگردم همین کار را تکرار خواهم کرد. شاید من با هزینه خودم به این مسابقات رفتم ولی یک ایرانی هستم و یک ایرانی باید در هر شرایطی به فکر ملی و دینی و انقلابی باشد.

* از فعالیت‌هایت در مدرسه برایمان بگو؟ 

من عضو انجمن اسلامی دانش‌آموزان هستم. به هرحال انجمن‌های اسلامی بسیار در تربیت دانش‌آموزان کار می‌کند و این روحیه ولایی و انقلابی را از انجمن‌های اسلامی دارم. اتفاقاً مسؤولان اتحادیه هم بعد از اینکه شنیدند در مسابقات این طور رفتار کرده‌ام، از من تقدیر کردند. ورزش هم که جای خودش را دارد و وقت زیادی را به تمرین اختصاص می‌دهم.

و کلام آخر، چه حرفی با نوجوانان هم سن و سال خودت داری؟

بچه‌ها در هر نقطه از این ایران عزیز که ایستادیم نباید به دشمن فرصت دهیم، دشمنان ما دنبال فرصت هستند تا ما را از هدفهایمان دور کنند. از فضای مجازی گرفته و تا ورزش و... ما باید خیلی هوشیار باشیم که ضربه نخوریم.