بیخوابی
رنج ناشی از خاطرات ناخوشایند را تشدید میکند10 اردیبهشت-98
تهران- ایرنا- یافتههای مطالعات جدید
موسسه علم اعصاب هلند نشان داد رنج ناشی از خاطرات قدیمی ناخوشایند در افرادی که
از اختلال بیخوابی رنج میبرند، نهتنها فروکش نکرده بلکه تشدید هم میشود.
به گزارش روز سهشنبه گروه علمی ایرنا
به نقل از پایگاه اینترنتی «مدیکال نیوز تودی»، پژوهشگران هلندی نتایج اسکن ام آر
آی مغز بیماران مبتلا به بیخوابی و سایرین را به هنگام یادآوری خاطرهای شرمآور
از چند دهه پیش در مقایسه با خاطرهای مربوط به یک هفته گذشته، مورد بررسی قرار
دادند.
نتایج این اسکنهای مغزی نشان داد که به هنگام مرور خاطرات شرمآور قدیمی در افرادی که به بیخوابی دچار نیستند، بخشهایی از مغز فعال میشود که بهطور قابلتوجه با بخشهایی که به هنگام خاطرات شرمآور جدیدتر فعال میشوند، تفاوت دارد.
این در حالی است که افراد مبتلا به بیخوابی به هنگام یادآوری خاطرات شرمآور قدیمی بخشهایی از مغزشان را فعال میکردند که با بخشهایی که به هنگام مرور خاطرات ناخوشایند جدید فعال میشد، همپوشانی داشت.
این همپوشانیها عمدتاً در کورتکس سینگولیت قدامی (ACC) روی میداد که بخشهایی از مغز را که در پردازشهای حسی و شناختی دست دارند، به هم پیوند میدهد.
مؤلفان این پژوهش استدلال کردهاند که افرادی که به بیخوابی دچارند حاوی ژنهایی در کورتکس سینگلیت قدامی مغز خود هستند که در جریان خواب همراه با حرکات سریع چشم (Rapid eye movement sleep) که در آن بدن در خواب عمیق است و مغز در حالت بیداری است، بهدرستی فعال نمیشوند، امری که مانع از آن میشود تا مغز بخشهای احساسی را از رویدادهای ناخوشایند قدیمی جدا کند.
یافتههای پژوهش جدید پژوهشگران همچنین نشان داد که کورتکس سینگولیت قدامی نقش مهمی در بروز اختلال بیخوابی ایفا میکند.
پیشتر در مطالعه علائم بروز بیخوابی، دانشمندان معمولاً بر آن بخشهایی از مغز که خواب را کنترل میکنند، تمرکز میکردند.
سختی در به خواب رفتن تنها علامت بیخوابی یا علامت عمده این اختلال نیست. دمدمیمزاج بودن، کمبود انرژی در طول روز، تحریکپذیری و مشکلات تمرکزی از دیگر علائمی هستند که امکان بروز آنها در افراد مبتلا وجود دارد.
علمی*
نتایج این اسکنهای مغزی نشان داد که به هنگام مرور خاطرات شرمآور قدیمی در افرادی که به بیخوابی دچار نیستند، بخشهایی از مغز فعال میشود که بهطور قابلتوجه با بخشهایی که به هنگام خاطرات شرمآور جدیدتر فعال میشوند، تفاوت دارد.
این در حالی است که افراد مبتلا به بیخوابی به هنگام یادآوری خاطرات شرمآور قدیمی بخشهایی از مغزشان را فعال میکردند که با بخشهایی که به هنگام مرور خاطرات ناخوشایند جدید فعال میشد، همپوشانی داشت.
این همپوشانیها عمدتاً در کورتکس سینگولیت قدامی (ACC) روی میداد که بخشهایی از مغز را که در پردازشهای حسی و شناختی دست دارند، به هم پیوند میدهد.
مؤلفان این پژوهش استدلال کردهاند که افرادی که به بیخوابی دچارند حاوی ژنهایی در کورتکس سینگلیت قدامی مغز خود هستند که در جریان خواب همراه با حرکات سریع چشم (Rapid eye movement sleep) که در آن بدن در خواب عمیق است و مغز در حالت بیداری است، بهدرستی فعال نمیشوند، امری که مانع از آن میشود تا مغز بخشهای احساسی را از رویدادهای ناخوشایند قدیمی جدا کند.
یافتههای پژوهش جدید پژوهشگران همچنین نشان داد که کورتکس سینگولیت قدامی نقش مهمی در بروز اختلال بیخوابی ایفا میکند.
پیشتر در مطالعه علائم بروز بیخوابی، دانشمندان معمولاً بر آن بخشهایی از مغز که خواب را کنترل میکنند، تمرکز میکردند.
سختی در به خواب رفتن تنها علامت بیخوابی یا علامت عمده این اختلال نیست. دمدمیمزاج بودن، کمبود انرژی در طول روز، تحریکپذیری و مشکلات تمرکزی از دیگر علائمی هستند که امکان بروز آنها در افراد مبتلا وجود دارد.
علمی*