این راه و رسم انتقاد
نیست؛
منافع ملی
هزینه درگیری‌های شخصی! 9تير-97
تهران -ایرنا -مدیریت حاکم بر ورزش
ایران نباید اجازه چنین برخورد کلامی‌ای را به دو تن از مربیان بزرگ و تأثیرگذار
در فوتبال ایران بدهند. «برانکو» مسئولیت فنی پرسپولیس را برعهده دارد و «کی‌روش»
اختیاردار فنی تیم ملی است و دخالت در امور یکدیگر اصلاً جایز نیست.
با بازگشت تیم ملی فوتبال کشورمان از
روسیه که همراه با عنوان سومی رقابت‌های گروه دوم مقدماتی و کسب 4 امتیاز حاصل از
یک پیروزی برابر مراکش و تساوی ارزنده مقابل پرتغال بود، تب جام جهانی حداقل برای
فوتبال ایران و ایرانیان فوتبالدوست به پایان رسید.
جام جهانی روسیه اگر چه بر اعتبار فوتبال ایران افزود و دنیای فوتبال به تحسین ایران وادار شد اما، نتوانست مشکلات حاشیه‌ای را از فوتبال ما دور کند.
حداقل اینکه تصور می‌کردیم تا چند ماه در خواب خوش حاصل از اتفاقات جام جهانی باشیم اما، مشکلات حاشیه‌ای و درگیری‌های فردی افراد تأثیرگذار بر فوتبال ایران با یکدیگر آنچنان با شدت ادامه پیدا کرد که مخالفان کارلوس کی‌روش و فدراسیون فوتبال نگذاشتند عرق ناشی از هیجان حضور در جام جهانی بر پیشانی عوامل فنی تیم ملی خشک شود.
درگیری قبلی سرمربیان تیم ملی و پرسپولیس که در ایام برگزاری تمرینات اردویی تیم ملی پیش از عزیمت به روسیه آغاز شده بود، مجدداً بعد از بازگشت ملی‌پوشان‌مان از جام جهانی از سر گرفته شد تا صفحات نشریات و اخبار دریافتی
از سایت‌های مختلف خبری پر شود از خط و نشان‌هایی که «کی‌روش» و «برانکو» برای هم می‌کشند.
در این میان نیز عده‌ای دیگر از خانواده بزرگ فوتبال ایران یا از روی دلسوزی و یا از روی شیطنت(!) آتش‌بیار معرکه شده و با اظهارات جانبدارانه خود، آتش این رویارویی را که حالا از مرزهای فنی عبور کرده و به فرهنگ، حدود جغرافیایی و تمدن و پیشینه کشورهای زادگاه عوامل درگیری هم سرایت کرده است را سوزان‌تر از گذشته کرده‌اند.
فوتبال ایران پس از هیاهو و هیجانات ناشی از حضور جام جهانی، نیاز به آرامش فکری دارد تا برنامه‌ریزی برای حضوری موفق در پیکارهای درون‌قاره‌ای آسیا را از سر بگیرد. ضمن آنکه حضور نمایندگان باشگاهی‌مان در مراحل حذفی رقابت‌های لیگ قهرمانان آسیا را هم پیش‌رو داریم. در چنین شرایطی درگیری و پیغام و پسغام دادن مربیان تیم ملی و پرسپولیس به یکدیگر و بحث بر سر مبلغ قرارداد جدید «کی‌روش» و اینکه آیا رقم فوق منصفانه است یا به نوعی زیاده‌خواهی این مربی پرتغالی محسوب می‌شود، برعهده و در اختیار فدراسیون فوتبال است و فرد دیگری نباید در آن دخالت کند.
از طرفی مدیریت حاکم بر ورزش ایران نباید اجازه چنین برخورد کلامی‌ای را به دو تن از مربیان بزرگ و تأثیرگذار در فوتبال ایران بدهند.
«برانکو» مسئولیت فنی پرسپولیس را برعهده دارد و «کی‌روش» اختیاردار فنی تیم ملی است و دخالت در امور یکدیگر اصلاً جایز نیست.
جالب آنکه «برانکو» در زمانی که سرمربی تیم ملی ایران در جام جهانی 2006 آلمان بود خود به هیچ‌یک از ایراداتی که هم‌اکنون به «کی‌روش» می‌گیرد، عمل نمی‌کرد و حتی اختیار فنی خود را هم دربست در اختیار رئیس وقت فدراسیون فوتبال و کاپیتان تیم ملی در آن ایام قرار داده بود و ابایی هم از تعطیل کردن مسابقات باشگاهی به بهانه حمایت و ادامه تمرینات تیم ملی نداشت؛ اما نمی‌دانیم حالا چه شده که ایشان در مقام مربی پرسپولیس به همه رفتار و کردار «کی‌روش» در تیم ملی ایراد می‌گیرد و شمشیر تیز خود را علیه سرمربی تیم ملی از رو بسته است.
البته قصد حمایت از «کی‌روش» را نداریم و رفتار فنی و تصمیمات ایشان را هم صددرصد حمایت نمی‌کنیم. حتی به رفتارهای او نیز انتقاد وارد است؛ اما اگر هم مشکلی وجود دارد، این راه و رسم انتقاد نیست.
کارلوس کی‌روش نباید در بدو ورود خود به ایران با انتقاد از «برانکو» و کنایه زدن به «شفر» که از او حمایت کرده بود، جو فرافکنی راه می‌انداخت. حضور برادر و فرزند مربیان یاد شده در کادر فنی از اختیارات آنها بوده، همانگونه که به حضور بعضی از افراد کادر فنی او نیز ایراد وارد است اما، حق انتخاب با «کی‌روش» بوده و هیچ‌کس حق انتقاد ندارد!
وزیر ورزش و رئیس فدراسیون فوتبال بدانند ممکن است در صورت دخالت نکردن در موضوع این دو مربی، مقدمات استعفای کارلوس کی روش را فراهم سازند، به خصوص اینکه حالا این مربی پرتغالی چهار مشتری دست به نقد مثل؛ کامرون، ازبکستان، سنگال و آفریقای جنوبی را در آستین دارد.
باید منتظر اتفاقات بعدی باشیم تا ببینیم برنده این جنگ لفظی کدامیک خواهند بود؛ «کی روش» یا «برانکو»؟!
گزارش از مجید روان ستان
جام جهانی روسیه اگر چه بر اعتبار فوتبال ایران افزود و دنیای فوتبال به تحسین ایران وادار شد اما، نتوانست مشکلات حاشیه‌ای را از فوتبال ما دور کند.
حداقل اینکه تصور می‌کردیم تا چند ماه در خواب خوش حاصل از اتفاقات جام جهانی باشیم اما، مشکلات حاشیه‌ای و درگیری‌های فردی افراد تأثیرگذار بر فوتبال ایران با یکدیگر آنچنان با شدت ادامه پیدا کرد که مخالفان کارلوس کی‌روش و فدراسیون فوتبال نگذاشتند عرق ناشی از هیجان حضور در جام جهانی بر پیشانی عوامل فنی تیم ملی خشک شود.
درگیری قبلی سرمربیان تیم ملی و پرسپولیس که در ایام برگزاری تمرینات اردویی تیم ملی پیش از عزیمت به روسیه آغاز شده بود، مجدداً بعد از بازگشت ملی‌پوشان‌مان از جام جهانی از سر گرفته شد تا صفحات نشریات و اخبار دریافتی
از سایت‌های مختلف خبری پر شود از خط و نشان‌هایی که «کی‌روش» و «برانکو» برای هم می‌کشند.
در این میان نیز عده‌ای دیگر از خانواده بزرگ فوتبال ایران یا از روی دلسوزی و یا از روی شیطنت(!) آتش‌بیار معرکه شده و با اظهارات جانبدارانه خود، آتش این رویارویی را که حالا از مرزهای فنی عبور کرده و به فرهنگ، حدود جغرافیایی و تمدن و پیشینه کشورهای زادگاه عوامل درگیری هم سرایت کرده است را سوزان‌تر از گذشته کرده‌اند.
فوتبال ایران پس از هیاهو و هیجانات ناشی از حضور جام جهانی، نیاز به آرامش فکری دارد تا برنامه‌ریزی برای حضوری موفق در پیکارهای درون‌قاره‌ای آسیا را از سر بگیرد. ضمن آنکه حضور نمایندگان باشگاهی‌مان در مراحل حذفی رقابت‌های لیگ قهرمانان آسیا را هم پیش‌رو داریم. در چنین شرایطی درگیری و پیغام و پسغام دادن مربیان تیم ملی و پرسپولیس به یکدیگر و بحث بر سر مبلغ قرارداد جدید «کی‌روش» و اینکه آیا رقم فوق منصفانه است یا به نوعی زیاده‌خواهی این مربی پرتغالی محسوب می‌شود، برعهده و در اختیار فدراسیون فوتبال است و فرد دیگری نباید در آن دخالت کند.
از طرفی مدیریت حاکم بر ورزش ایران نباید اجازه چنین برخورد کلامی‌ای را به دو تن از مربیان بزرگ و تأثیرگذار در فوتبال ایران بدهند.
«برانکو» مسئولیت فنی پرسپولیس را برعهده دارد و «کی‌روش» اختیاردار فنی تیم ملی است و دخالت در امور یکدیگر اصلاً جایز نیست.
جالب آنکه «برانکو» در زمانی که سرمربی تیم ملی ایران در جام جهانی 2006 آلمان بود خود به هیچ‌یک از ایراداتی که هم‌اکنون به «کی‌روش» می‌گیرد، عمل نمی‌کرد و حتی اختیار فنی خود را هم دربست در اختیار رئیس وقت فدراسیون فوتبال و کاپیتان تیم ملی در آن ایام قرار داده بود و ابایی هم از تعطیل کردن مسابقات باشگاهی به بهانه حمایت و ادامه تمرینات تیم ملی نداشت؛ اما نمی‌دانیم حالا چه شده که ایشان در مقام مربی پرسپولیس به همه رفتار و کردار «کی‌روش» در تیم ملی ایراد می‌گیرد و شمشیر تیز خود را علیه سرمربی تیم ملی از رو بسته است.
البته قصد حمایت از «کی‌روش» را نداریم و رفتار فنی و تصمیمات ایشان را هم صددرصد حمایت نمی‌کنیم. حتی به رفتارهای او نیز انتقاد وارد است؛ اما اگر هم مشکلی وجود دارد، این راه و رسم انتقاد نیست.
کارلوس کی‌روش نباید در بدو ورود خود به ایران با انتقاد از «برانکو» و کنایه زدن به «شفر» که از او حمایت کرده بود، جو فرافکنی راه می‌انداخت. حضور برادر و فرزند مربیان یاد شده در کادر فنی از اختیارات آنها بوده، همانگونه که به حضور بعضی از افراد کادر فنی او نیز ایراد وارد است اما، حق انتخاب با «کی‌روش» بوده و هیچ‌کس حق انتقاد ندارد!
وزیر ورزش و رئیس فدراسیون فوتبال بدانند ممکن است در صورت دخالت نکردن در موضوع این دو مربی، مقدمات استعفای کارلوس کی روش را فراهم سازند، به خصوص اینکه حالا این مربی پرتغالی چهار مشتری دست به نقد مثل؛ کامرون، ازبکستان، سنگال و آفریقای جنوبی را در آستین دارد.
باید منتظر اتفاقات بعدی باشیم تا ببینیم برنده این جنگ لفظی کدامیک خواهند بود؛ «کی روش» یا «برانکو»؟!
گزارش از مجید روان ستان
**اداره کل اخبار چندرسانه ای**ایرنا پلاس**
