چه افرادی
مستعد ابتلا به سندرم تونل اولنار هستند؟ 12 خرداد - 97
سندرم تونل اولنار به عارضه‌ای گفته می‌شود
که بر اثر آن عصب اولنار در ناحیه مچ دست به دلیل وجود کیست یا کشیدگی‌های مکرر
تحت فشار قرار می‌گیرد.
به گزارش ایسنا، در سندرم تونل
اولنار وارد شدن فشار به عصب می‌تواند موجب احساس گزگز شدگی یا بی‌حسی در دست‌ها
یا انگشت‌ها شود. عمل جراحی یا استفاده از مچ‌بند اغلب در درمان این عارضه توصیه
می‌شود. همچنین حرکات ورزشی ممکن است در رفع آن کمک کننده باشد.
عصب اولنار از گردن شروع و تا دست‌ها
ادامه پیدا می‌کند. این عصب در قسمت مچ از طریق کانال گویان وارد دست می‌شود.
درصورتی‌که عصب در این ناحیه تحت فشار باشد فرد دچار عارضه سندرم تونل اولنار می‌شود.
فشردگی این عصب در ناحیه آرنج نیز سندرم تونل کوبیتال گفته می‌شود.
درحالی‌که استخوان‌ها و ماهیچه‌ها از
بسیاری از عصب‌ها در بدن انسان را حفاظت می‌کنند، عصب اولنار به خوبی مورد حفاظت
قرار نمی‌گیرد بنابراین بیشتر در معرض آسیب است. سندرم تونل اولبار نسبت به
سندرم تونل کوبیتال و سندرم تونل کارپال کمتر شایع است.
از جمله علائم ابتلا به سندرم تونل
اولنار می‌توان به احساس بی‌حسی، ضعف ماهیچه‌ای در دست‌ها و درد سوزشی اشاره کرد.
این علائم می‌توانند دست‌ها، مچ و انگشت‌ها را درگیر کند و با گذشت زمان
بخصوص درصورتی‌که درمان نشود، پیشرفت کند همچنین قسمتی از عصب که تحت فشار
باشد تعیین کننده شدت علائم این سندرم است.
این سندرم بر اثر تحت فشار قرار گرفتن
عصب اولنار در ناحیه کانال گویان به وجود می‌آید همچنین گاهی اوقات وجود کیست
می‌تواند زمینه ابتلا به این عارضه را فراهم کند. هرچند هر عاملی که به عصب
اولنار در مچ فشار وارد کند می‌تواند سندرم تونل اولنار را به همراه دشته باشد.
خطر ابتلا به سندرم تونل اولنار در
افرادی که سابقه آسیب‌دیدگی از ناحیه مچ دارند، کارهای دائمی همچون تایپ کردن را
با دست انجام می‌دهند یا فعالیت‌ها و ورزش‌هایی را انجام می‌دهند که به مچ
فشار وارد می‌کند،بیشتر است.
به گزارش ایسنا به نقل از مدیکال نیوز
تودی، برای درمان سندرم تونل اولنار انجام عمل جراحی توصیه می‌شود همچنین
ورزش کردن و فیزیوتراپی می‌تواند روند بهبودی را تسریع کند. در مواردی که این
سندرم از فاکتورهایی ناشی شود که با عمل جراحی قابل درمان نیست انجام حرکات ورزشی
در خانه کمک کننده است.
