روزی نانمه ی حکومتی جمهوری اسلامی یکشنبه 9 بهمن ماه سال 1390
نقد و بررسی : سرمقاله ی روزی نامه ی حکومتی جمهوری " آل خليفه در آخر خط "
"خود خوانده هم رهبر ام القرای جهان اسلام و هم رهبر جنبش بیداری اسلامی منطقه است . بنابراین بر حسب رضایت و وظیفه شرعی ومذهبی اش نماینده ملت های مسلمان جهان بودن حق مسلمش می باشد. همچنین حق قانونی واسلامی اش است تاکه در امور کشور های وهمسایه ازجمله بحرین دخالت کند. ناگفته نماند در تناقض آشکار دیگر هرگز نه اینکه اینگونه موضع گیری مداخله گرایانه را در مورد جنایات روز مره ای که در سوریه وعراق رخ می دهد. در چنین سر مقاله ها نادیده گرفته می شود ، بلکه بطور وارونه معترضان که هرروز قربانی می شوند متهم به فریب خوردگان و عوامل دشمن بیگانه می شوند."
زمان زیادی از اعتراف پاسدار تروریست قاسم سلیمانی نمی گذرد که این فرمانده ی سپاس قدس اعتراف آشکار در امور داخلی عراق وسوریه ولبنان نمود و تأکید کرد که نیروهای وابسته به سپاه قدس در این کشور ها حضور دارند . همچنین پاسدار تروریست حسن دانایی فرد در بغداد هم آنگونه اظهار نظر های پی در پی می کند و در امور داخلی عراق فضولی ومداخله گری می کند که مورد اعتراض شدید یک نماینده ی پارلمان عراق واقع شده است . آنچناکه که با مخاطب قرار دادن نوری مالکی نخست وزیر دست نشانده و مزدور وخائن عراق که چرا مقابل مداخله گری پاسدار تروریست حسن دانایی فرد سکوت اختیار کرده است که این پاسدار تروریست دانایی فرد تصور می کند عراق یکی از استان های رژیم فاشیستی مذهبی کودتایی ایران می باشد؟ همچنین مدت زیادی از اعزام پاسداران تروریست به سوریه و ربوده شدن واعترافات شان نگذشته است که خبر از دستگیری یا ربودن 11 نفر دیگر همچون اینان زیر چتر زوار در سوریه بازتاب داده شد . بنابراین پر مسلم است که پرونده ی ارسال شده به شورای امنیت سازمان ملل گشوده واز یاد نرفته است که چگونه سپاه قدس همراه با منصور سیاح سیر و یک باند مافیایی مواد مخدر مکزیکی طرح ترور یا انفجارر ستورانی در واشنگتن طراحی شده بود که سفیر عربستان واعضای کنگره آمریکا برای صرف غذا به این رستوران می رفتند .حال بماند که مدام رهبران عربستان وبحرین وسایر شیخ نشینان تهدید به سرنگونی ونابودی وسقوط حکومت های شان می شوند. اما اینگونه اقدامات نه مداخله گرایانه در امور داخلی کشور های منطقه وهمسایه نیست ، بلکه حمایت معنوی از ملت های مسلمان این کشور ها وهمدردی کردن با نیروهای انقلابی این کشورها از جمله کشور کوچک شیخ نشین بحرین است که سرمقاله نویس تحلیل مبارزه ومقاومت یکساله در این کشور را از دیدگاه نماینده وسخنگوی ملت بحرین را از موضع همیشگی ضد آمریکایی و انگلیسی و دشمنی اهانت آمیز با حاکمان عربستان و بحرین این چنین بررسی و به تصویر قلمی کشانیده است :
"اين روزها حوادث بحرين مرحله جديد و توفنده‌اي را تجربه مي‌كند كه از عمق اراده خلل ناپذير مردم براي رويارويي با رژيم خودكامه آل خليفه حكايت دارد. قيام و انقلاب بحرين درحالي اولين سال خود را رفته رفته پشت سر مي‌گذارد كه مردم نه تنها در مقابل ترفندهاي سركوبگرانه رژيم آل خليفه و حاميان بين‌المللي آن سر فرود نياورده‌اند بلكه روز به روز مصمم‌تر شده و با تقديم شهداي بيشتر بر خواسته‌هاي قانوني خود پاي مي‌فشارند. قيام مردم مظلوم بحرين اين روزها در عين برخوردهاي دوگانه سازمان‌هاي بين‌المللي و سياست‌هاي كينه توزانه رژيم‌هاي غربي و عربي، در دوازدهمين ماه از شكل گيري خود وارد مرحله‌اي مي‌شود كه نشانه‌هاي پيروزي آن به چشم مي‌خورد. حوادث خونبار بحرين نشان مي‌دهد رژيم آل خليفه در 11 ماه گذشته عليرغم پشتيباني نيروهاي "سپر جزيره" از كشورهاي شوراي همكاري خليج فارس و حضور پر تعداد نيروهاي ارتش رژيم سعودي نتوانسته بر اعتراضات مردمي و حركت توفنده اكثريت ملت فائق آيد و حتي استفاده از شيوه‌هاي خيانت بار نيز نتوانسته ملت اين كشور را از استيفاي حقوق اساسي و ملي خود منصرف كند. متأسفانه حركت مردمي و خودجوش بحرين كه با هدف رسيدن به دولتي منتخب و مجلسي متشكل از اراده و خواست ملي است به جاي آنكه با پاسخي منطقي مواجه شود، ماههاست كه با آتش افروزي و جنايت پاسخ داده مي‌شود و كوچه‌ها و خيابان‌هاي اين جزيره كوچك به خون ملت آزاديخواه و علما و روحانيون بحريني آغشته شده است. . مردم منامه عليرغم اين آتش افروزي‌ها و جنايات نه تنها عقب ننشسته و خيابانها را خالي نكردند بلكه دامنه قيام را به ديگر شهرها كشاندند. آنچه در انقلاب مردم بحرين، بسيار چشمگير است، حضور زنان و دختران است كه عليرغم برخوردهاي ددمنشانه دژخيمان آل خليفه و آل سعود، از آغاز تاكنون در كنار مردان در كليه صحنه‌ها حضور داشته و دارند و تأثير زيادي بر گسترش قيام گذاشته‌اند. روند تحولات بحرين ثابت كرد هرچه بر خشونت آل خليفه افزوده شود، ملت بحرين نيز آبديده‌تر شده و بر مطالبات قانوني خود بيشتر پاي خواهند فشرد. به همين علت مردم و همه احزاب بحرين با شعار "پايداري نامحدود" به ميدان آمده و اعلام كرده‌اند براي تحقق خواسته‌هاي خود هر قدر كه لازم باشد جانفشاني خواهند كرد تا لحظه سرنوشت ساز سقوط رژيم آل خليفه فرا برسد. امروزه ناتواني رژيم آل خليفه در سركوب مردم با وجود حمايت‌هاي گسترده آمريكا، اسرائيل، عربستان و اردن آنقدر آشكار است كه روزنامه آمريكايي "واشنگتن پست" در سرمقاله‌اي به نقل از تحليل گران اعتراف مي‌كند كه سيل اعتراض‌هاي مردمي در بحرين به گونه‌اي است كه امواج آن علاوه بر خاندان آل خليفه، رژيم آل سعود را هم در خواهد نورديد.. اين نكته را حاميان رژيم بحرين نيز فهميده‌اند كه هيچ عاملي نمي‌تواند قيام مردمي در اين كشور را متوقف كند زيرا بيداري و مقاومت ملي، رژيم آل خليفه را به آخر خط رسانده و اين رژيم قطعاً رفتني است"
در خاتمه اینکه تاریخ اینگونه اقدامات تناقض آمیز که ناشی از دیپلماسی صدور تروریسم وبحران و ارتجاع به برون مرز است که 33 سال است بطور پیگیرانه این سیاست مد اخله گری در امور داخلی کشور های منطقه وهمسایه ادامه داشته است. زیرا که این رژیم بحران زی وبحران آفرین وجنگ افروز بدون پیگیری این سیاست هر گز قادر به عبور از بحران های درونی وبیرونی نیست و ادامه حیات ننگین اش امکان پذیرنمی باشد. اما با وجود اینکه ماهیت این سیاست شتر گاو پلنگ تناقض آمیز فاش شده است. چون که هیچ کشور مجاز نیست تا که به نقض مستمر حقوق بشر وضرب وشتم معترضا ن درایران اعتراض و آن را محکوم نماید. چونکه اینگونه اقدامات از منظر حاکمان ایران و دستگاه تبلیغاتی و قلمی ومطبوعاتی شان بمنزله ی سیاست مداخله گری در امور داخلی کشوری است که مدعی امن و آزادترین کشور جهان می باشد .مهمتر اینکه خود خوانده هم رهبر ام القرای جهان اسلام و هم رهبر جنبش بیداری اسلامی منطقه است . بنابراین بر حسب رضایت و وظیفه شرعی ومذهبی اش نماینده ملت های مسلمان جهان بودن حق مسلمش می باشد. همچنین حق قانونی واسلامی اش است تاکه در امور کشور های وهمسایه ازجمله بحرین دخالت کند. ناگفته نماند در تناقض آشکار دیگر هرگز نه اینکه اینگونه موضع گیری مداخله گرایانه را در مورد جنایات روز مره ای که در سوریه وعراق رخ می دهد. در چنین سر مقاله ها نادیده گرفته می شود ، بلکه بطور وارونه معترضان که هرروز قربانی می شوند متهم به فریب خوردگان و عوامل دشمن بیگانه می شوند.
هوشنگ بهداد
روزی نانمه ی حکومتی جمهوری اسلامی یکشنبه 9 بهمن ماه سال 1390
آل خليفه در آخر خط
