برزیر تیغ قرار دادن مخاطبین مغلوب با زبان استعاره ای و مذهبی و قلم گمنامی"

نقد وبررسی " آن مصلحت بزرگتر " (يادداشت روز) روزنامه ی کیهان یکشنبه 27 خرداداه سال 1386
"برزیر تیغ قرار دادن مخاطبین مغلوب با زبان استعاره ای و مذهبی و قلم گمنامی"
سربازجو پاسدار حسین شریعتمداری اکنون این تربیت کننده ی سربازان گمنام امام زمانی در وزارت بد نام اطلاعات رژیم تروریستی اکنون نوبت خودش رسیده است تا که خودش بصورت قلم بردست گمنام ظاهر شود تاکه اهداف خودرا دنبال کند وبا زبان استعاره پیام به مخاطبین خود دهد. اما چون اساساً این حکومت فاشیست مذهبی سوء استفاده کردن از مذهب و عوامفریبی بنیان وزیربنای رهبران مرتجع ودزد وغارتگران حاکمش بوده وهست وهر هدفی با پسوند مذهبی دنبال شده است وصدای مخالف ویا نظر دگر اندیشی باز هم با پیشوند مذهبی خاموش وخفه شده است .بنابراین اکنون حسین شریعتمداری گمنام شده است که با بیان تاریخچه ای از دوران پیامبر وعلی وفاطمه همانگونه که بیان شد با شیوه ی مذهبی و روش به در گفتن تا دیوار بشنود و یا با زبان مقایسه ای و استعاره ای مخاطبین خود را معرفی کرده است که علی خامنه ای را جای حضرت علی مقایسه کرده و گفته است " اوست که در خيانت يا سكوت نامردمان، به تنهايي بار سنگين هشدار و انذار را بر دوش مي كشد" ودر بخشی دیگر اینگونه گفته است " آنگاه كه خداوند براي پيامبرش خانه انبيا و آرامگاه اصفيا را برگزيد، علايم نفاق در شما ظاهر شد و جامه دين كهنه. سكوت گمراهان شكست و فرومايگان قدر و منزلت يافتند و شتر اهل باطل به در خانه هايتان آمد و شيطان سر از مخفي گاه خود بيرون آورد و شما را خواند، ديد كه چه زود دعوت او را پاسخ گفتيد و سبك، در پي او دويديد... اين در حالي بود كه زماني نگذشته و موضع شكاف زخم هنوز وسيع بود و جراحت التيام نيافته و پيامبر به خاك سپرده نشده بود. بهانه آورديد كه از فتنه مي ترسيد، آگاه باشيد كه در آن فرو افتاده ايد...»" و در مورد فاطمه ی رجبی همسر غلامحسین و سخنگوی دولت را جای حضرت فاطمه نشانده است. زیرا که ایشان رفسنجانی را چپ و راست بر زیر تیغ گرفته است وبه نقل از فاطمه گفته است "چگونه مي توان سنگيني مظلوميت علي را فهميد آن گاه كه در پاسخ فاطمه فرمود اگر مي خواهي صداي اذان و دين رسول خدا برقرار بماند، صبوري كن، بيش از اين صبوري كن! فاطمه در غيبت و خيانت نامردماني كه علي را تنها گذاشته اند، ناچار زبان به اعتراض گشوده است،" بالاخره در پایان حسین شریعتمداری گمنام شده که می داند میان عدالت اقتصادی ولی فقیه وسهام عدالت پاسدار گماشته ی ولی فقیه در مجمع مصلحت رفسنجانی در گیری جدی وجود دارد. چون دار ودسته ی رفسنجانی در مجمع مصلحت حاضر نیستد که در قبال 80% مؤسسات وبنگاهها وشرکت های نفتی وگازی وبیمه وبانک های دولتی به بخش خصوصی که منظور واگذاری به پاسداران وبسیجیان است که دزدان وغارتگران حاکم می خواهند بصورت انحصاری وبدون سهیم کردن چپاولگران مغلوب خودشان صاحبان آن شوند که ادعا می کنند قبلاً رفسنجانی اموال دولتی را اختصاصی وخودمانی کرده اند وموجب تورم وگرانی وافزایش قیمت ها و شکاف عمیق طبقاتی شده اند که دیگر نمی ایست از حق ومزایائی خور دار باشند که اکنون این تضاد ونزاع ادامه را پاسدار حسین شریعتمداری در پایان یادداشت روز مصلحت بزرگتر اینگونه بیان کرده است
"... هنوز اما امام مظلوم عدالت را راه بسيار است تا مقصود. او بايد بازگردد، صبر پيشه كند و مصلحت را مقدم شمارد. باشد كه آن 5نفر - كه تنها ياران آن روز او پس از رحلت پيامبر بودند- چنددهه بعد ده هاهزار و چند قرن بعد ميليون ها نفر شوند؛ چون او صبور و استوار و مجاهد، آماده پاكبازي و جانبازي.... بيخود نبود كه نام آن مظلوم نستوه، اسطوره مجاهدت و عدالت خواهي و ظفرمندي شد براي امروز و فرداي تاريخ. سكه پيروزي تاريخ را به نام علي و فاطمه زده اند، آن دو مستضعف مظلوم، آن دو صبور صالح، آن سلسله جنبان حزب الله صبور و پيروز."
فراموش نشود که انتخاب عنوان "آن مصاحت بزرگتر" یادداشت روز پاسخی به عماد افروغ نیز می باشد . چون اخیراً ایشان در مصاحبه ی خود با خبرگزاری فارس انتقاد سازنده و دوستانه به ولی فقیه و عملکرد دولت پاسدار احمدی نژاد کرده بود که بلافاصه از سوی پاسدار حسین شریعتمداری در یادداشت روز نامه خود با نام نامه ی دوستانه به دوست مورد انتقاد قرار گرفت وبا سناریو وپرونده سازی برایش کردن عماد افروغ را با اتهام اینکه چون ایشان خمینی را به حقیقت گرائی وجانشینش را به بیشتر مصلحت گرائی تا حقیقت گرائی محکوم کرده موجب شد که ایشان را ازرئیس کمیسیون فرهنگی مجلس ارتجاع برکنار کند . البته که این قصه سر دراز دارد وهمانگونه که یادداشت روز نویس در پایان تأکیده کرده است، راه عدالت وصد البته مصلحت بسیار دراز است . به خصوص اینکه نمایشات خیمه شب بازی های مجلس هشتم وریاست جمهوری دوره دهم در پیش روی می باشد.

هوشنگ – بهداد
یکشنبه 27 خردادماه سال 1386