هرکه دارد سرهمراهی ما بسم الله.

لطفاً به  این تیتر خبر توجه کنید. آنگاه به صحنه تصویر نگاهی بی اندازید . چه دستگیرتان می شود؟ یا چه سئوالاتی به ذهنتان خطور می کند؟ مگر سئوالات نمی تواند شامل :  مملکت دارای چه نوع ذخایر ومنابع وسایر ثروت های ملی می باشد ؟کشور در اختیار کیست؟ از چه زمان حاکمان قدرت را در اختیار خود گرفته وچه قول وپیام هایی به مردم ایران  داده وچه انجام داده اند؟ چه  مقدار روزانه نفت از کشور صادر شده و  چه مبلغ سالیانه ناشی از فروش نفت توی خزانه ی دولت واریز شده و این دلارهای نفتی چه شده یا صرف چه برنامه هایی شده  است؟ سهم اینگونه کودکان چه بوده است؟ جرم وگناه این کودتان چه بوده که دچار چنین سرنوشتی شده اند؟ فرق اینان با کودکان یا فرزندان رهبر وبیت رهبری و دولت مداران وشرکای شان چیست ؟ عامل چیست یا  یا مقصر این وضعیت یا اختلاف میان کودکان اقشار گوناگون در کشور کیست؟ مگر دولت ادعای ساده زیستی وعدالت محور وعاشق خدمت گزاری به مردم ایران ندارد؟ مگر این کودکان جزو مردم ایران نیستند؟ چرا به جای برخور داری از سهم بردن منابع و ذخایر وسرمایه های ملی ورسیدگی دولت باید دست تکدی گری به سوی دیگران دراز شود به امید اینکه دل شان به رحم آید وبه اینان کمک کنند تا زنده بمانند؟ مگر گفته نمی شود چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است؟ برای چه علی خائنه ای با باج کلان دادن و رهبر حماس اسماعیل هنینه را به تهران وجماران کشاند تا برایش روضه ضد آمریکایی واسراییلی بخواند و از موضع کاتولیک تر از پاپ شدن اشک  تمساح برای ملت فلسطین بریزد و با اتهام وتهمت به زنده یاد یاسر عرفات زدن هشدار مواظب نفوذ سازشکاران بدهد  و رهبر جنبش اسلامی ملت های منطقه شود و به حساب از حق وحقوق و استقلال  شان با وعده مدل  حکومت ایران دادن دفاع کند . چرا ترجیح نمی دهد که ابتدا به وضعیت نابسامان کودکان  ایرانی برسد که بدلیل فقر مجبور به ترک تحصیل وکودکان کار خیابانی نشوند . یا اینکه با چشم حیران ناشی از فقر منتظر کمک دیگران به شیوه گدایی وصدقه نداشته باشند . سپس دلسوزی برای سایر کودکان یا ملت های مسلمان منطقه کند؟ بهر حال خودتان می توانید که سئوالات بیان ناشده  دیگر را به این لیست اضافه نمایید.

هرکه دارد سرهمراهی ما بسم الله.25 بهمن 90

آخرسالی سر همه تون شلوغه برای همین بحث را طولانی نمی‌کنم و از مقدمات صرف نظر می‌کنم چون همه استادید. خیریه همت: آخرسالی سر همه شلوغه. رنگ و بوی شهر و دیار ما اواخر هر سال به طور محسوسی تغییر می‌کنه. همه جا از بازار و خیابان‌ها گرفته تا مغازه‌ها و بانک‌ها متراکم از آدمهاییست که با بضاعت‌های مختلف تلاش می‌کنند تا مقدماتی تعطیلات خوب و خوشی را برای خانواده هاشون فراهم کنند. ممکنه سطح توقعات و توانایی‌ها متفاوت باشه اما بالاخره همه تو می‌دون حاضر می‌شن و اندازه توانشون توشه‌ای بر می‌دارن. اما همیشه و هرسال کسانی هستند که ترجیح می‌دن از این شلوغی خسته کننده اما لذت بخش فرار کنند؛ کسانی که با همه آبروداری مجبورن تکاپو و شادی مردمو فقط تماشا کنند. بیشترین جنسی که تو این خونه‌ها جوره «بغض» و «حسرته» که شاید معنی دار‌تر تو صورت بچه‌ها بیشتر دیده بشه. البته اینو همه می‌دونین که این خونواده‌ها با کمترین محبتی غم و غصه هاشونو فراموش می‌کنن. تصمیم گرفتیم اگه رفقا و دوستان همت کنن و توان و ظرفیت خودشون و دوروبریاشون از خانواده و دوست و آشنا گرفته تا همکار و همکلاسی و... یه کمکی جمع کنیم تا بلکه بتونیم یه بسته مختصر تهیه کنیم بذاریم رو دوش این خونواده‌ها شب عیدی ببرن خونه هاشون بلکه از اون بغض‌ها کم بشه. همت کنین یه کم از بغض‌هایی که ممکنه شب عید برسه به گریه کم کنیم. برای کمک به این خانواده بزرگوار و آبرومند می‌توانید کمکهای خود را: به شماره حساب: ۰۰۸-۲۳۹۶۸۲۰-۰۱۰یا شماره کارت: ۸۰۰۲-۳۵۰۴-۹۹۱۰-۶۰۳۷ یا IR۹۴ ۰۱۷۰ ۰۰۰۰ ۰۰۱۰ ۲۳۹۶ ۸۲۰۰ ۰۸: شماره شبا نزد بانک ملی به نام مهدی قمصریان واریز کنید.