نقد وبررسی " اعتراف اشغالگران به شكست در عراق"روزنامه ی جمهوری اسلامی دوشنبه 22 مردادماه سال 1386
"اینگونه فرافکنی ها و جیغ کشیدن وانتقادکردن ها، برای فاطی تنبان نمی شود"
بر خلاف تیتر عنوانی که سرمقاله نویس که برای سرمقاله ی خود با این عنوان "اعتراف اشغالگران به شكست در عراق" انتخاب کرده است باید گفت با تصویب قطعنامه ی جدیدی که بنابر پیشنهاد آمریکا وانگلیس در شورای امنیت سازمان ملل که انجام گرفته استو دلیل آن را سرمقاله نویس چنین گزارش کرده است:
"شوراي امنيت سازمان ملل به درخواست آمريكا و انگليس تشكيل جلسه داد و به درخواست اشغالگران عراق براي اعزام نيروي بيشتر به عراق و مشاركت در حل معضلات روزافزون اشغالگران عراق پاسخ مثبت داد قطعنامه پيشنهادي آمريكا و انگليس با 15 راي موافق بدون هيچگونه مخالفت قابل ذكري به تصويب رسيد و شوراي امنيت موافقت نمود كه سازمان ملل در حل بحران عراق فراهم كردن زمينه هاي آشتي ملي افزايش تماسهاي منطقه اي بمنظور تامين امنيت عراق بخصوص در نقاط مرزي و همچنين حل مشكل آوارگان عراقي وارد عمل شود و به حل مشكلاتي بپردازد كه اشغالگران از حل آنها عاجزند. "
می بایست کفت که اتفاقاً ارائه ی این پیشنهاد وتصویب شدنش در شورای امنیت سازمان ملل و تصویب شدنش با اینگونه نظر اجماع اعضای این شورا در مورد قطعنامه، پیش مقدمه ی قطعنامه یسوم شورای سازمان ملل علیه پرونده ی هسته ای رژیم تروریستی آخوندی می باشد. بنابراین کشاندن موضوع عراق به شورای امنیت سازمان ملل از هر زاویه که با آن برخورد شود. هرگز به نفع سران رژیم تروریستی آخوندی نخواهد بود. زیراکه کوتاه شدن دستان جنایتکار سپاه پاسداران در عراق و پایان پذیری میدان مانور اینان ضربه ای سنگین وکاری بر سیاست باج گیری کردن در عراق است که در راستای اهداف پروژه ی هسته ای می باشد . البته که قابل فهم است که تعطیل شدن سرپل وکانون صدر تروریسم و بنیادگرائی از عراق به خاورمیانه، هم قدرت چانه زنی در مذاکرات با اروپا وهم توان چالش کردن با آمریکا در عراق و خاوریانه را کاهش خواهد داد ضمن اینکه آن روی سکه اثبات نقش دخالت گرایانه ی رژیم تروریستی آخوندی در امورد اخلی عراق عیان وعریان تر می شود که ادامه ی این دخالت گری از این به بعد به منزله ی رو در روئی نه دیگر فقط با آمریک در عراق، که با اعضای شورای امنیت سازمان ملل است . بنابراین به وضوح می توان گفت که ارائه ی این پیشنهاد به شورای امنیت سازمان ملل با تصویب اجماع کامل اعضای شورا نه اینکه تبدیل به ابزار ومکمل فشار برروی پرونده ی هسته ای است، بلکه فشار برروی تعلیق سازی اورانیوم را مضاعف وکنترل کردنش را جدی تر کرده است وبر خلاف ادعای مضحکی که سرمقاله نویس مطرح کرده است که آمریکا امروز برای خروج از عراق به دنبال شریک جرم در شورای امنیت سازمان ملل می گرد با تصویب شدن این قطعنامه اکنون مجرم اصلی رژیم تروریستی آخوندی می باشد که باشرکت کردن در 3 دور گذشته ی مذاکره با سفیر آمریکا در عراق بطور شفاف اثبات و اعتراف شده است که از موضع اشغال گر اصلی و صاحب عراق وسخنگوی دولت دست نشانده ی نوری المالکی ونماینده ی خود خوانده ی مردم عراق در این مذاکرات شرکت نموده است ومخابش نیز بهش تفهیم اتهام کرده است که نمی بایست در ایجاد ناامن سازی عراق دخالت کند که اکنون این اعضای شورای امنیت سازمان ملل می باشند که تصویب کرده اند که در آینده ی نه چندان دور می بایست از عراق بیرون رود و بیش از این در امور داخلی این کشور برای ناامن وبحران وباتلاق سازی دخالت نکند. بنابراین تحلیل وتفسیر کردن وجیغ بنفش کشیدن وبرتوی سر خود زدن ها هم فایده ندارد چونکه بقول معروف برای فاطی تنبان نمی شود زیرا که نظر علیه ی مصوبه ی خیر شورای امنیت سازمان ملل دادن که جنبه ی نمایش عصبیت و انتقام گیری و فرافکنی در مورد بوش وبلر می باشد ولی نوعی خود راضی کردنست ، درست برعکس نسبت دان به طرف مقابل، اتفاقاً این مدعی است که چنین دست به عوامفریبی ووارونه گوئی زده است:
"مسئله اينست كه آنچه با صدور قطعنامه جديد شوراي امنيت درباره عراق محرز شده يك شكست بزرگ سياسي ـ نظامي براي اشغالگران شروري است كه مي خواستند ملتها را فريب دهند ولي فقط خودشان را فريب دادند و بيش از پانصد ميليارد دلار براي ماشين جنگي خود در عراق هزينه و حساب سازي كردند و چيزي جز رسوائي و ناكامي عايدشان نگرديد "
اما داستان وارونه گوئی و فرفکنی طلبکارانه ای سرمقاله نویس از شورای امنیت سازمان ملل کرده است و به این شورا انتقاد نموده است هم بسیار جالب و هم خیلی خنده دار است . چون هم یاد آور خصلت آخوندهای حکومتی در ایران است که باور دارند دیگی که بری اینان نجوشد بهتر است که در آن کله ی سگ به جوشد و مصداق این ضرب المثل است که گفته می شود رطب خورده کی منع رطب کند که این مدعی کرده است. یعنی اینکه ایشان فراموش کرده است که چگونه در زمان راه اندازی جنگ 33 روزه ی سپاه پاسداران با اسرائیل که از طریق شیخ حسن نصرالله و حزب اله لبنان شروع شد ودر حین بمباران ها که لبنان به سرزمین سوخته شدن تبدیل می شد شعار به زودی سرنگونی اسرائیل سر داده می شد و پاسدار محمود احمدی نژاد غلامک سپاه پاسداران وگماشته ی ولی فقیه و مرید وکفتر پر قیچی آخوند محمد تقی مصباح یزدی به جز ادعای خود در سازمان ملل، چگونه صحبت از اخراج از سازمان ملل ومنحل کردن آن وتشکیل سازمان ملل دیگر می داد تا که رژیم ترورستی آخوندی بتواند در آن از حق وتو در راستا ی دفاع کردن از اهداف هسته ای برخوردار باشد. ولی اکنون سرمقاله نویس خود را به فراموشکاری زده و شیپور را از در گشادش نواخته است و نسبت به پیشهناد تصویبی رقیب یا د شمن شیطان بزرگ آمریکا در شورای امیت سازمان اینگونه از شورای امنیت سازمان ملل انتقاد کرده است :
"البته اين انتقاد جدي همچنان به شوراي امنيت سازمان ملل وارد است كه بي اعتنائي ها و رفتار خصومت آميز ديروز اشغالگران نسبت به نهادهاي بين المللي در عراق را يكسره به فراموشي مي سپارند و بمحض درخواست آمريكا و انگليس براي ورود مجدد به صحنه هائي كه تعمدا و با اراده و خواست اشغالگران از آنها اخراج شده اند مجددا تصميم به حضور و فعاليت مي گيرند . معاون دبيركل سازمان ملل هفته پيش اعلام كرد سازمان ملل قصد دارد نيروهايش در عراق را تا مرز 50 درصد افزايش دهد."
در خاتمه اینکه باید اذعان کرد که از نهادهای بین المللی در زمینه های گوناگون خیلی کم برای مهار کردن رژیم یاغی بین المللی بهره گرفته شده است. چونکه اگر در مورد نقض مدوام حقوق بشر و سرکوبگری های داخلی و محدود ومرعوب کردن جنبش های گوناگون اعتراضی اجتماعی وفرهنگی و حقوق بشری و کارگری دانشجوئی و زنان ومعلمین وتوقیف کردن مطبوعات ودر بند کشانیدن روزنامه نگاران وفعالان سیاسی و... سکوت نمی شد و بدتر اینکه اگر سیاست کثیف و خائنانه ی مذاکره ومماشات گرایانه ی اروپا ادامه نمی یافت و اگر چنانچه بطور آشکارا وعلنی جنایات گسترده ی حاکمان تهران در سراسر ایران نادیده گرفته نمی شد واگر به خاطر باج گیری ناشی از سیاست چوب تاراج برمنابع وذخایر ایران زدن نام سازمان قربانی این رژیم جهل و ترور و جنگ و جنایات وخیانت وتحجرگرائی و خرافه در لیست گروه وسازمان های تروریستی گذاشته نمی شد و حتی اگر نقش فعال سران رژیم تروریستی و سپاه پاسداران در دخالت گری امورداخلی کشورهای همسایه و همنین بحران آفرینی وجنگ افروزی اشان در خاورمیانه بطور جدی محکوم می شد . نه اینکه اکنون شاهد باتلاق شدن عراق و توسعه ی جنگ داخلی در افغانستان وفلسطین و سر زمین سوخته شده در لبنان نبود یم ، بلکه بطور خلاصه شاهد بسط و توسعه ناامنی و بی ثباتی در سراسر خاورمیانه هم نبودیم و سران تروریستی آخوندی نمی توانستند چنین واضح از موضع فرافکنانه به شورای سازمان ملل انتقاد کنند . در صورتیکه خودشان خواهان انحلال آن شده بودند. بالاخره اینکه اینگونه شاهد بنودیم که چگونه رژیم تروریستی آخوندی با اتأکید بر ادامه ی دسترسی به سلاح هسته ای اصرار می کند . از سوی دیگر خواهان اخراج همه اشغال گران در عراق به جز خودش می باشد ؟
هوشنک – بهداد
دوشنبه 22 مردادماه سال 1386
