دروغ نامه ی کیهان یکشنبه 3 مهر ماه سال 1390

نقد و بررسی : (يادداشت روز)دروغ نامه ی کیهان " تأملات نيويوركي "

"اگر چنانچه سازمان ملل تبدیل به مکان بی بو وخاصیت و تشریفاتی شده است . پس برای چه پاسدار گماشته احمدی نژاد رئیس جمهور نهایت کوشش را کرده است که هر سال با هیأت همراه در آن حضور داشته باشد . به خصوص امسال که با گروه 100 نفره عازم نیویورک شد؟"

قلم بر دست عضو حزب الله کوشش کرده است تا که همچون سخنرانی رئیس جمهور پاسدار گماشته احمدی نژاد که در سازمان ملل قلم زنی کند که ترجیح داده شد با تحریف گری آشکارا دست به تناقض گویی زده شود . چونکه وی نیز آنگونه محور جایگاه سازمان ملل نظر پردازی کرده است که تبدیل به داستان تف و تاق و ریش شده است . برای اینکه اگر چنانچه بر اساس ادعای وی گرد همآیی سالانه ی مجمع عمومی سازمان ملل روز به روز در حال بي خاصيت تر شدن می باشد . طوریکه افزوده است که در چند سال گذشته این مکان جز اينكه محلي براي شنيدن سخنراني هاي انشاوار از جانب سياست مداراني نه چندان خوش فكر بوده است، ويژگي ديگري نداشته است. البته وی نگفته است که اگر چنانچه سازمان ملل تبدیل به مکان بی بو وخاصیت و تشریفاتی شده است . پس برای چه پاسدار گماشته احمدی نژاد رئیس جمهور نهایت کوشش را کرده است که هر سال با هیأت همراه در آن حضور داشته باشد . به خصوص امسال که با گروه 100 نفره عازم نیویورک شد؟ لابد د لیل اقنایی پاسخ می تواند این چنین باشد که پاسدار گماشته احمدی نژاد جزو یکی از این سخنواران خوش فکر است که برای دریافت مجوز و یزا وحضور در این مکان و اجرای نمایش هنری خوش فکری اش در این مکان بها و ارزش داشت تا که زیرآب ادعایی بیش از 3 دهه ای زده شود که فریادش علیه ی آمریکا یا شیطان بزرگ بلند بوده است . چونکه قبل از سفر به آمریکا و حضور در سازمان ملل و سخنرانی کردن خوش فکرانه اش دو گروگان آمریکایی متهم به جاسوسی و محکومیت 8 سال زندان از موضع حقارت و ذلت آزاد شدند. اما مدعی قلم بر دست عضو حزب الله یادداشت روز نویس با فراموش کردن عملکرد تناقض آمیز 33 ساله حاکمان ایران در مورد سازمان ملل این چنین شیپور را از در گشادش نواخته است :

گاين بدون شك فرصت مغتنمي است. مغتنم به اين دليل كه در واقع تقريبا هيچ جاي ديگري وجود ندارد كه در آن فرصت، چنين تخميني وجود داشته باشد. سازمان ها و نهادهاي بين المللي اكنون بيش از هر زمان ديگر تبديل به محيط هايي دربسته و عموما دسترسي ناپذير شده اند كه يا به عنوان بازوي برخي كشورهاي خاص و به مثابه ابزاري براي فراملي كردن سياست هاي آنها عمل مي كنند و يا اينكه در نقش شعبه اي از سرويس اطلاعاتي آن كشورها به جمع آوري و تجزيه و تحليل اطلاعات حساس از كشورهايي مي پردازند كه دسترسي مستقيم به آنها براي كشورهاي مدعي قدرت فراهم نيست. مجمع عمومي سازمان ملل، محلي است براي شنيده شدن سخناني كه اغلب ناشنيده مانده به اين دليل كه اساسا هرگز مجالي براي طرح در سطح جهاني نيافته است. با اين حال، مي توان ديد كه همين گردهمايي سالانه هم روز به روز در حال بي خاصيت تر شدن است و در چند سال گذشته عملا جز اينكه محلي براي شنيدن سخنراني هاي انشاوار از جانب سياستمداراني نه چندان خوش فكر باشد، ويژگي ديگري نداشته است. سازمان ملل به طور كلي و مجمع عمومي آن به طور خاص، با سرعت به سمت تبديل شدن به مكاني تشريفاتي كه سياست هاي خود را «به فرموده» تنظيم مي كند، در حال حركت است و شايد حتي بدتر از اين، به نوعي ابزار مخدر در روابط بين الملل تبديل شده كه حس مشاركت جويي كشورها را ارضا مي كند بي آنكه حقيقتا امكاني براي مشاركت واقعي در تصميم گيري هاي مهم بين المللي در اختيار آنها بگذارد.مجمع عمومي به جاي آنكه محلي باشد براي تشخيص مسائل اصلي جامعه بين المللي و بعد بحث آزادانه درباره ريشه ها و راه حل هاي آنها، به نوعي ابزار مسئله سازي كاذب تبديل شده است. به عنوان نمونه، تكرار پي در پي عباراتي عموما مشابه و كليشه اي درباره ايران در سخنراني هاي مقام هايي كه داوطلب سخن گفتن در اين مجمع شده اند، تلاشي است براي جا انداختن اين ذهنيت كه ايران براي همه جهان يك دغدغه و مسئله مهم است و نگراني درباره آن به يك يا چند كشور خاص اختصاص ندارد. اين نوع طرح مسئله، دقيقا همان چيزي است كه اسراييلي ها براي پوشاندن هراس خود از رويارويي با ايران به آن نياز دارند؛ يعني طرح موضوع ايران به مثابه تهديدي جهاني و بعد اعلام اينكه اسراييل نبايد در رويارويي با اين تهديد تنها بماند و همگان بايد در پروژه مقابله با آن شريك شوند"

مشخص نیست که چرا مدعی قلم بردست عضو حزب الله اشارات پاسدار گماشته احمدی نژاد در سخنرانی اش در سازمان ملل پیرامون نکات مورد اشاره وی را نا دیده گرفته است ؟ در صورتیکه وی به محتوای نشست امسال وعدم بر خورد ریشه ای به بحران مالی جهالی و بدهی های هنگفت کشورهای اروپایی و فاجعه ی فوکوشیمای ژاپن و قحطی و فقر در سومالی اشاره کرده و نتیجه را این چنین نو میدانه دانسته است :

"در نشست امسال هيچ بحث جدي درباره ريشه هاي بحران مالي جهاني، بدهي هاي هنگفت كشورهاي اروپايي كه هيچ اميدي به بازپرداخت آن در ميان مدت نيست، اقتصاد رو به ورشكستگي آمريكا و بحراني كه از طريق دلار به اقتصادهاي سراسر جهان تحميل شده، به ميان نيامد. به راستي اگر مجمع عمومي جايي براي شنيده شدن سخن ها و كشف دردهاي ميلياردها انسان ساكن بر روي كره زمين است چرا بايد درباره چنين موضوع مهمي كه همه با عواقب و اثرات آن دست به گريبانند، خاموش بماند؟ آيا همين كه آمريكايي ها خوششان نمي آيد كافي است تا بحث درباره يكي از مهم ترين دغدغه هاي بين المللي مختومه شود؟ و اساسا اگر مجمع عمومي جاي اين بحث ها نيست، آيا جاي ديگري هست كه در آن بتوان ابعاد مسئله را از يك نگاه جهاني بررسي كرد؟دقيقا به همين ترتيب، در نشست امسال هيچ بحث جدي و دامنه داري درباره فاجعه فوكوشيما و اثرات زيست محيطي آن به ميان نيامد. آيا از يوكيا آمانو كه سازمانش سگ نگهبان سازمان ملل است سوال شد كه چرا فقط به اين دليل كه با گذرنامه ژاپني اين طرف وآن طرف مي رود و ژاپن هم دوست امريكاست، تا امروز از انتشار اطلاعاتي كه نشان دهنده ابعاد واقعي فاجعه باشد خودداري كرده است؟ آيا اگر اين فاجعه مثلا در پاكستان رخ داده بود باز هم آمانو با آن خويشتن دارانه برخورد مي كرد؟يك نمونه ديگر. مجمع عمومي سازمان ملل درباره ليبي هم هيچ بحث به درد بخوري نكرد. صورت آنچه كه از اين به بعد بايد آن را «مسئله ليبي» در روابط بين الملل خواند اين است: چند كشور خاص كه هم عنان شوراي امنيت را در اختيار دارند و هم به اندازه كافي از نيروي نظامي بهره مند هستند، بهانه اي به دست مي آورند و با پيش كشيدن دلايلي كه خيلي زود معلوم مي شود چيزي جز رياكاري و كلاه برداري نبوده به سرزميني خاص يورش مي بردند، جاي پايشان كه محكم شد پرده از هدف هاي واقعي خود بر مي دارند و به انتظار مي نشينند تا كيس بعدي. آيا مجمع عمومي سازمان ملل نبايد در اين باره بحث مي كرد كه متصل شدن امنيت جهاني و سرنوشت كشورها به هوي و هوس موجوداتي مانند ساركوزي و برلوسكوني يك فاجعه تمام عيار است؟ جايگاه فاجعه سومالي است. جايي كه در آن كودكان از فرط گرسنگي پيش چشم مادرانشان جان مي دهند جايگاه اين فاجعه دردناك انساني در سخنراني هاي مقام هاي غربي نطق كننده در اجلاس امسال كجا بود؟ آيا كسي به ياد آورد كه اساسا چنين جايي هم در جهان وجود دارد؟ بنابراين، روشن است كه مجمع عمومي جايي براي بحث درباره مسئله هاي اصلي جامعه جهاني نيست. نكته اي كه بايد بلافاصله به آن توجه كرد اين است كه اين مجمع حتي در آن مواقعي كه واقعا تبديل به جايي براي طرح نظرات كشورها مي شود حداكثر نماينده ديدگاه هاي دولت هاست و خبري از نظرات ميلياردها انساني كه شايد دولت هاي آنها سخنگويشان نباشند در آن نمي توان يافت، بگذريم كه همه اين اشكالات هم كه برطرف بشود مجمع عمومي اساسا فاقد هرگونه قدرت تصميم گيري است و تصميم هاي اساسي را يك اليت بسيار متكبر و خودخواه مي گيرد كه حتي نماينده مردم خودش هم نيست چه رسد به اينكه نماينده مردم جهان باشد."

در خاتمه اینکه جالب است که نظرات مدعی یادداشت روز نویس مکمل سخنرانی پاسدار گماشته احمدی نژاد رئیس جمهور در سازمان ملل در سال پیش و امسال است که می گفت باید این سازمان ملل منحل شود . چون سازمان دول است و باید یک سازمان ملل جدید بنا نهاده شود که در آن نه نمایندگان آمریکا و انگلیس و اسراییل حضور داشته و نه خبری از حق وتو برای عده ای باشد و سخنرانی مبسوط امسال وی که ضمن درست بودن بخشی از آن ولی در عمل بسیار تناقض آمیز است . زیرا که آنچه وی رو خوانی کرد که مورد انتقاد برخی از نمایند گان کشور های دیگر واقع شد . طوریکه بعنوان اعتراض جلسه را ترک کردند.برای این است که این سخنرانی جنبه ی شعاری تبلیغاتی وتئوری داشت . چونکه با آنچه در 33 سال گذشته در ایران رخ داده شده است در تضاد آشکار با سخنرانی پاسدار گماشته احمدی نژاد می باشد . بنابراین اینگونه سخنرانی همچون ادعای قلم بر دست عضو حزب الله یادداشت روز نویس تلاش مذبوحانه فرار به جلو وپاک کردن صورت مسأله و وارونه گویی کردن است. چونکه کار نامه ی ننگین 33 ساله ی حاکمان ایران که بر جای گذاشته اند که رکوردار اول جهانی در نقض محکومیت مستمر حقوق بشر و اعدام ها به خصوص اعدام نو جوانان و کاهش سنی 13 سال مصرف مواد مخدر وتن فروشی و فرار مغز و سرمایه ها از کشور و آمار مرگ و میر بی رقیب جهانی جاده ها و نقش مداخله گرایانه شان در امور داخلی عراق و لبنان و فلسطین و جنگ افروزی کردن دیگر جای ابهامی باقی نمی گذارد که اینگونه ادعا کردن نوعی فرافکنی و آی دزد آی دزد کردن می باشد.

هوشنگ بهداد

http://www.kayhannews.ir/900703/2.htm#other200

دروغ نامه ی کیهان یکشنبه 3 مهر ماه سال 1390

تأملات نيويوركي(يادداشت روز)