روزی نامه ی حکومتی جمهوری اسلامی شنبه 18 ار دیبهشت ماه سال 1389
نقد و بررسی " سرمقاله روزی نامه ی حکومتی جمهوری" پيروزي ديگري براي ملت عراق"
چرا نه در ایران که در عراق طبق قانون بین المللی هر فرد یک رأی دارد که این حق باید برسمیت شناخته شود؟""
ابزاری شدن نام ملت همچون دین ومذهب و اسلام که در راستای اهداف خاص بکار بدرده شده که نه اینکه در 31 سال گذشته در ایران مورد سوء استفاده حاکمان نامشروع ضد مردم واقع شده است ، بلکه اکنون در راستای پیگیری اهداف مشابه همین الگوباز ی تبلیغاتی با ملت در عراق تعقیب شده است . البته با روش سیاست صدور تروریسم و بحران و ارتجاع به برون مرز و مداخله گری در امور داخلی کشور همجوار و منطقه از جمله در عراق پیگیری شده است . زیرا که حضور در عراق و مداخله گری مستقیم و غیر مستقیم در این کشور برای حاکمان تهران جنبه ی حیاتی دارد . چونکه اگر چنانچه عراق از حیات خلوت بودن بیت جماران و پاسداران خارج شود و دولت مستقل سکولار در این کشور تشکیل گردد . برای حاکمان تهران بمنزله ی خودکشی یا طناب دار همچون متهم محکوم به مرگ می باشد . برای اینکه در دنباله تشکیل دولت سکولار در عراق نه سیاست گروگان گیری مردم عراق و سرپل باج گیری و چانه زنی هسته ای حاکمان تهران با آمریکا از بین می رود ، بلکه عراق بمنزله ی کانون اصلی صدور تروریسم و ارتجاع وبحران به منطقه ی خاور میانه برای حاکمان تهران، تعطیل خواهد شد . به خصوص اینکه کاهش فشار و تهدید و توطئه از روی دشمن اصلی سازمان یافته مجاهدین اشرف بمثابه ی تقویت شان منتهی می شود که در نهایت شتاب دادن به پشتوانه ی رزمی و مبارزات اعتراضی مردم ایران در داخل کشوراست وعامل ترغیب و تشویق عامل انگیزه ی رادیکال و پیگیر شدن مبارزات داخل کشور را نیز درپی خواهد داشت که خود سلسله پارامتر های زنجیره ای دیگر مرتبط به مبارزات مردم ایران ومقاومت برای تغییرات دمکراتیک در ایران را در دنبال خواهد داشت.
بهرحال اعتراف آشکار سرمقاله نویس از مداخله گری در امور داخلی عراق و روشنگری نا خواسته از ترس و وحشت نخست وزیر شدن ایاد علاوی و تشکیل دولت سکولار را اینگونه سر مقاله نویس درابتدای سرمقاله ی خود عیان ساخته است:
"توافق دو ائتلاف بزرگ عراقي براي تشكيل دولت كه خبر مسرتبخش هفته گذشته بود، گام مهمي در جهت تأمين امنيت خود عراق و ثبات منطقه است. اين موفقيت بزرگ، اگر بيش از اصل موفقيتي كه دو ائتلاف "دولت قانون" و "ملي" در خود انتخابات كسب كردهاند اهميت نداشته باشد دست كمي از آن ندارد. دلايل اين اهميت را بطور اجمال ميتوان در چند محور جستجو كرد"
عجیب است که تناقض گوئی و تفسیر به رأی و قانون بین الملل به نفع خود مصادره کردن آنهم با الگوی فتوای سیاست توبره و آخور خوری حوزوی دنبال شده است که همراه با وارونه گوئی و سیاست آشکار یک بام و دو هوا می باشد . زیرا در شرایطی که سرمقاله نویس شیادانه و فرصت طلبانه به قوانین بین المللی در مورد انتخابات عراق وهر فرد یک رأی نظر داده است . مشخص نیست که چرا واعظ غیر معتذ چنین فتوای هر نفر یک رأی را نه در مورد نمایش خیمه شب بازی انتصاباتی تقلباتی و کودتائی پاسداران در 22 خرداد 88 نداده است، بلکه آن را بطورعمد نا دیده گرفته است تا که بتواند فر صت طلبانه برای دفاع از مهره های دست نشانده ی بیت جماران در عراق تبلیغ کند و در دفاع از اهداف خاص این چنین نظر خود یا اهداف بیت جماران را حقنه کرده باشد:
"براساس سياست قانوني و نظام بينالمللي مبني بر حقوق مردم كه "هر نفر يك راي" را توصيه ميكند، طبيعي است كه اكثريت هر ملت بشرط آنكه بتواند آراء مردم را كسب كند، حكومت را در اختيار داشته باشد. راهكار "هر نفر يك رأي" يك راهكار پذيرفته شده در قانون اساسي جديد عراق است و طبيعي است كه براساس نتايج انتخابات مجلس، گروههائي كه اكثريت را در اختيار دارند حق تشكيل دولت داشته باشند. بنابر اين، تشكيل دولت آينده عراق بطور طبيعي حق دو ائتلاف "دولت قانون" و "ملي" است و روح قانون اساسي عراق نيز همين را اقتضا دارد. عراق در شرايط حساسي قرار دارد كه جدا شدن از وابستگيها و رها شدن از اشغالگري براي اين كشور يك ضرورت است. راه رهائي از اشغالگري و رسيدن به استقلال كامل، حاكميت اراده مردم است. اراده مردم نيز در آراء آن متجلي است كه در انتخابات مجلس نشان دادند دو ائتلاف "دولت قانون" و "ملي" را براي تشكيل دولت ترجيح دادهاند. تشكيل دولت توسط اين دو ائتلاف به دليل اصرار آنها بر فاصله گرفتن از اشغالگري و پاكسازي ارگانهاي كشور از عناصر وابسته به قدرتهاي استعماري، ميتواند عراق را از شرايط كنوني عبور داده و به وضعيت مطلوب نزديك نمايد. ائتلاف "العراقيه" به رهبري اياد علاوي كه مدعي تشكيل دولت است، به دليل وابستگي به آمريكا و عربستان و اعتقادي كه به بازگرداندن بعثيها به حكومت دارد، شايستگي تشكيل دولت را ندارد. علاوه بر اين، اصولاً اين ائتلاف نتوانسته ساير ائتلافها را براي تشكيل دولت مشترك با خود همراه نمايد"
کمدی تر اینکه در ادامه ی عریان سازی سیاست مداخله گری در امور داخلی عراق که با دفاع و تبلیغ کردن از جریانات شیعی وابسته به بیت جماران در عراق می باشد . از سوی دیگر اثبات گر فاش شدن دستان نه نامرئی که چنگال های خونین حاکمان تهران در طراحی اقدامات تروریستی و نا امن سازی و بی ثبات کردن عراق است که در بستر اهداف خاص ازجمله تحمیل کردن نخست وزیر مورد تأئید و حمایت بیت جماران در عراق است که آن سوی سکه ی طرح اشغال کردن عراق است . در عوض از تهدید ایاد علاوی و متهم کردن وی به راه اندازی جنگ داخلی گفته شده است و سپس باز در دفاع از تشکیل دولت شیعی در عراق سخن گفته شده و نتیجه گیری شده است که چنین نخست وزیر شدن یک شیعه متمایل به بیت جماران این بمنزله اخراج اشغال گران و خطر دخالت گری شان در عراق و موجب امینت در عراق و حتی ثبات سییاسی درمنطقه خواهد شد :
"تهديدهاي اياد علاوي، كه گاهي در قالب جنگ داخلي و گاهي در قالب كمك گرفتن از قدرتهاي غربي براي دخالت در عراق جهت جلوگيري از تشكيل دولت توسط جناح اكثريت مطرح شده، براي استقلال اين كشور بسيار هشدار دهنده است. اين تهديدها نشان ميدهند اياد علاوي و ائتلاف او حاكميت بر عراق را براي باز گرداندن ديكتاتوري، تحكيم وابستگي و باز نمودن مجدد راه نفوذ بيگانگان ميخواهند. قطعاً اينكه اكثريت مردم عراق به جناح مقابل آنها رأي دادهاند نيز به همين دليل بوده است. تشكيل دولت آينده عراق توسط جناح اكثريت، يعني جناحي كه اكنون با توافق دو ائتلاف "دولت قانون" و "ملي" شكل گرفته، ميتواند در تأمين ثبات منطقه نيز موثر باشد. ثبات منطقه اكنون بيش از هر چيز به برچيده شدن بساط نيروهاي خارجي و اشغالگر از عراق و افغانستان و جلوگيري از مداخلات بيگانگان در كشورهاي منطقه بستگي دارد. روشن است كه جناح اكثريت درصدد اجراي همين سياست است و درست به همين دليل است كه آمريكا با اين جناح مخالفت ميكند. ترديدي نيست كه مصالح عمومي و منافع ملي مردم عراق در جلوگيري از اراده بيگانگان و مانع شدن از تشكيل دولت توسط وابستگان به آمريكا و ساير مداخلهگران و اشغالگران است"
بالاخره اینکه در پایان سر مقاله نویس اعتراف کرده است که درست است که با تهدید وتوطئه های فشرده و همآهنگ ائتلافی را بیت جماران وپاسداران به جریانات شیعی عراقی تحمیل کرده است تا که ایاد علاوی نخست وزیر عراق نشود . ولی تأئید کرده است که جنگ و جدال پیرامون رقابت 3نامزد نخست وزیر بدون ایاد علای و تأئیدیه گرفتن از پارلمان عراق آسان نمی باشد . زیرا که این چنین نا مزدان نخست وزیری مورد نظر بیت جماران ممکن است که با تنش درون پارلمان برای تأئید صلاحیت گرفتن مواجه شوند:
اكنون افراد مورد نظر براي احراز پست نخست وزيري از طرف جناح اكثريت، آقايان نوري المالكي، نخست وزير كنوني، ابراهيم الجعفري، نخست وزير سابق و عادل عبدالمهدي معاون رئيس جمهور هستند. گفته ميشود اين افراد براي كسب رأي اعتماد از مجلس جديد ممكن است با دشواريهائي مواجه شوند. اين دشواري ميتواند با درايت و تدبيري كه منجر به تشكيل جناح اكثريت توسط دو ائتلاف شده، برطرف شود. علاوه بر اين، جناح جديد ميتواند جناح كردي مجلس را نيز با خود همراه نمايد و با در اختيار گرفتن كرسيهاي اين جناح، دشواري كنوني و دشواريهاي احتمالي بعدي را برطرف نمايد"
در خاتمه اینکه تصورنمی شود که ابهامی حداقل برای مردم ایران وجود داشته باشد که هنوز اشراف نداشته باشند که حاکمان و دولت مردان ایران در 31 سال گذشته در ایران چه کرده اند و چه مواقع نام ملت را بکار برده اند و این نام بردن در راستای چه اهدافی بوده است که اکنون متوجه نباشند امثال سر مقاله نویس های روزی نامه حکومتی جمهوری چرا مدافع ملت عراق شده واز پیروزی هایش پیرامون انتخابات پارلمان عراق دفاع کرده و سخن گفته شده است ؟ آنهم انتخاباتی که از قبل از شروع انتخاب تا کنون که نتیجه اش قطعی محرز نشده است. زیرا که به شیوه های گوناگون و بطور مستقیم وغیر مستقیم بیت جماران و پاسداران به خصوص سپاه قدس وپاسدار دیپلمات تروریست محمد حسن کاظمی قمی و عوامل دیگر همچون نوری مالکی در این انتخابات اعمال نفوذ کرده و دست به اخلال گری و تقلب و کارشکنی ها زده شده است تا هر طوری شده مانع از نخست وزیر شدن ایاد علاوی و تشکیل دولت سکولار در عراق شود؟ بنابراین بی جهت نیست که چرا بموازات اینکه قلم زن یادداشت روز نویس دروغ نامه ی کیهان که در یا دداشت روز امروز خود نگرانی و ترس ناشی از دمکراسی و حکومت سکولاریسم در ایران را ترسیم کرده است . اکنون نیز از سوی همتای سر مقاله نو یس وی در روزی نامه ی حکومتی جمهوری اسلامی نیز وحشت عریان خوداز تشکیل دولت و سکولار ایاد علاوی را به نمایش گذاشته شده است .
هوشنگ – بهداد
http://www.jomhourieslami.com/1389/13890218/13890218_01_jomhori_islami_sar_magaleh_0001.html
روزی نامه ی حکومتی جمهوری اسلامی شنبه 18 ار دیبهشت ماه سال 1389
