اعتراف و ترسیم عملکرد 32 ساله ی حاکمان از سوی میر حسین موسوی درجمع بازمندگان جنگ
هشتم شهریور - 89
گفته می شود که مرور زمان بهترین قاضی است که هم خوب قضاوت می کند .هم اینکه در قضاوت خود اغماض نمی کند . زیرا که اکنون به نظر می رسد آنچه که مخالفان پس از انقلاب سال 57 فر یاد می زدند و روشنگری می کردند که نه انکار می شد ، بلکه مورد تهاجم و اتهام واقع می شدند ، نیاز به زمان 32 ساله داشت تا که بیان این واقعیت تلخ و بس پر هزینه که کتمان می شد ابهام زدائی شود و بیان واقعیات انکار شده علنی گردد . چونکه دو گزیده ی بر گرفته و ضمیمه شده مر بوط به سخنرانی میر حسن موسوی در بازماندگان جنگ ضد ملی و ضد میهنی 8 ساله ی ایران و عراق است که به وضوح بیانگر چکیده ی عملکرد 32 ساله حاکمان دین فروش و عوامفریب است که بطور خلاصه به تصویر کشیده و ترسیم شده است که نه از سوی مخالفان رادیکال بر انداز است که بیان شده ، بلکه همانگونه که اشاره شد از سوی میر حسین موسوی است که در دیدار با جمعی از رزمندگان دفاع مقدس یا جنگ خانمان بر انداز اعلام شده است. ضمن اینکه این جنگ ضد ملی و ضد میهنی هم نه دفاع مقدس که جنگی بغایت ویرانگر با اهداف پنهانی تجاوز گرانه بود . چونکه تازگی پاسدار محسن رفیقدوست به نقل از پاسدار محسن رضائی که هردو سابقه ی فرمانده ی کل پاسداران را بر عهده داشتند در بر نامه ی تلویزیونی خود اعتراف کرد که هدف از جنگ ایران و عراق فتح بغداد بوده است . اکنون با اعتراف این واقعیت که اوضاع آنگونه نا بسامان وتحمل نا پذیر می باشد که با همه فشار و تهدیدی که برروی موسوی وجود دارد ولی وی مجبور شده است که واقعیات ملموس انکار نا شدنی را بطور خلاصه شده بیان کند و آن را در سایت کلمه با عنوان " حد و مرز " باز تاب دهد . با این وجود اکنون مشخص نیست .یا اینکه بهتر است پرسش شود که چرا زمانیکه موسوی به این واقعیت رسیده و به این شفافی چنین روشن عملکرد حاکمان را تئوریزه و فرمول بندی کرده است که صد البته نتیجه ی عملکرد 32 ساله می باشد . برای چه هنوز چشم به اجرای قانون اساسی دوخته است که بازتاب عملکرد 32 ساله اش را خودش اینگونه اعتراف و اذعان کرده است که بدون شک اثبات گر این واقعیت می باشد که راه حل و عبور از شرایط و وضعیت کنونی تلاش و مبارزه وقفه ناپذیر تغییرات دمکراتیک در ایران و جدائی دین از حکومت است.
کلمه : حد و مرز
میرحسین موسوی در دیدار با جمعی از رزمندگان دفاع مقدس:جنبش سبز صریح و بی پرده از منافع ملی دفاع می کند.نشانه هایی آشکار از ظلم در جامعه امروز:ترس از سرکوب، ترس از اعتراف گیری ،ترس از بیکاری و تورم ،ترس از تهاجم خارجی، ترس از شنود و دخالت در امور شخصی ،ترس از چک های بی محل، ترس از فساد سازمان یافته، ترس از قاضی هایی که از بازجو ها دستور می گیرند و ایمان خود را با لباس های تیره و قیرگون ظلم می پوشانند، همه و همه نشانه های حضور گسترده ظلم و نبود عدالت است. در چنین حالتی ایمان نمی تواند امنیت بیافریند و یا هدایتگر مردم به سوی آینده و آخرتی روشن باشد. گمان نمی کنم دلایل زیادی برای اثبات این مساله لازم باشد. وقتی وزیر اطلاعات به دنبال امام جمعه و دبیر شورای نگهبان قانون اساسی دروغ می گوید ،چگونه می توان در چنین جامعه ای امنیت را سراغ گرفت.ایجاد امنیت تنها درسایه آزادی از ترس و رهایی از نیازسرپوش گذاشتن بر فسادهای بزرگ به رویه تبدیل شده است:وی افزود: احساس امنیت تنها در امنیت دولت و دولتیان خلاصه نمی شود. بحث از امنیت انسانی است و امنیت انسانی در آزادی از ترس و رهایی از نیاز به دست می آید .کسانی که سوار بر زرهپوش های امن دولتی چشم خود را می بندند و صحبت از عرضه نان به قیمت های بین المللی می کنند ، درد و ترس مردم را لمس نمی کنند. آنها نمی فهمند که ترس از بیرون ریختن اسباب و اثاثیه یک خانواده به دلیل ناتوانی در پرداخت اجاره بها چگونه روح و جسم کم در آمدها را می تراشد. بویژه در فضایی که سرپوش گذاشتن به فسادهای بزرگ و قانون گریزی ها به یک رویه تبدیل شده است.
