روزی نامه ی حکومتی جمهوری اسلامی دو شنبه 4 بهمن ماه سال 1389
نقد و بررسی : سرمقاله ی روزی نامه ی حکومتی جمهوری" اربعين و شرط تداوم نهضت"
"با اعتراف به عریان شدن نقش دین ابزاری شده و رشد افزایش جنایات ضد انسانی از سوی حاکمان رژیم نا مشروع، بیش از هر زمان یگر نیاز مبارزه برای تغییرات دمکراتیک در ایران و تأکید بر حکومت سکولار یا جدائی دین از حکومت می باشد "

به مناسبت اربعین سرمقاله نویس بر سر منبر رفته و روضه ی مبسوط خوانده است . البته این روضه خوانی با تناقض گوئی و نوعی خود زنی همراه می باشد . زیرا که در لفافه خواسته رقیب خود سر مهار ناپذیر حاکم شده را هدف قرار دهد که چگونه خود سرانه رقبا و منتقدان خودی را له و پایمال و زایل می کند .غافل از آنکه سر مقاله نویس بر سر بن نشسته و شاخ بریده است . چونکه جریان کودتا گرغالب شده با حمایت لوطی جماران موفق شده است تا که موقعیت خود را حفظ نماید و اهدافش را دنبال کند. جالب است که سر مقاله نویس بدون آنکه بگوید که چگونه پس از مدتی کوتاهی که از انقلاب سپری نشده بود که وعده و قول های وارونه داده شده از سوی حاکمان جدید عیان شد و از آن تاریخ تا کنون هر چه زمان سپری شده از عوامفریبی شیادانه ی حاکمان دین فروش است رفع اتهامات بیشتری شده است . طوریکه دیگر جای هیچگونه شکی نیست که چگونه حاکمائ دین را ابزار قدرت و سرکوب و خفقان خود کرده اند . ولی سر مقاله نویس با بستن چشمان خود بر این واقعیت ملموس نقل کرده كه فقط نيم قرن بعد از رحلت پيامبر اسلام كار به جائي رسید كه فرزند زاده پيامبر به دست مدعيان پيروي از آن حضرت با چنان قساوت و ددمنشي به شهادت رسید که براي هيچكس قابل تصور نبود. در ادامه بدون آنکه هیچگونه اشاره ای به مقاومت زندانیان سیاسی به خصوص مقاومت زنان و دختران در رژیم ضد بشری کند . این چنین به نقش افشاگرایانه ی حضرت زینب و بازتاب نهضت عاشورا پس از عاشورا اشاره نموده و پیوند به موضع خمینی شیاد قبل از انقلاب زده است :
"اگر حضرت زينب در پاسخ به گستاخي‌هاي سركرده قاتلان امام حسين نمي‌فرمود "مارأيت الاجميلا" و در جمع مردم كوفه كه به تماشاي اسراي كربلا آمده بودند خود را و شهداي كربلا را با زيباترين بيان معرفي نكرده بود، نهضت عاشورا استمرار نمي‌يافت. شعاع نهضت عاشورا با همان شعله‌هاي گرم و روشنائي بخش تا بدانجا امتداد يافت كه در ظلماني‌ترين دوران‌هاي تاريخ و هنگامي كه شاهان خودكامه و فاسد پهلوي آشكارا بر احكام دين و قرآن تاختند و بيگانگان را بر ايران مسلط كرده و نفس‌ها را در سينه‌ها حبس نموده بودند، با كلام بلند و حركت آفرين امام خميني كه با يادآوري نهضت حسيني خطاب به مردم ايران فرمود: "محرم ماه پيروزي خون بر شمشير است" اين ملت با تمام توان قيام كرد و سرزمين خود را از چنگ بيگانگان و عمال آنها نجات داد و با سرنگون ساختن رژيم منحط شاهنشاهي، نظام مقدس جمهوري اسلامي را تأسيس كرد."
آنگاه سر مقاله نویس به مرده خوران منبریان سابق بقدرت رسیده در ایران اشاره کرده است . البته بدون آنکه توضیحی داهد که چگونه اینان بقدرت خزیدند . یا اینکه قبل از قدرت گیری چه گفته و وعده می دادند . یا اینکه مردم در کنار ساز مان های سیاسی و انقلابی قبل از انقلاب چه فریاد می زدند. یا خواسته های شان چه بود ؟ ولی پس از انقلاب اینان چه نصیب شان شد؟ یا اینکه بگوید که اکنون شرایط مردم ایران چگونه می باشد؟ ولی به دامنه ی جنگ قدرت و ثروت جناح ها و باندهای مدعی اسلام پناهی اصلاح طلب و اصول گرا و همچنین میان باند های مافیائی اصول گرائی بطور غیر مستقیم پرداخته است و شرایط کنونی که ادامه ی 33 ساله پیش می باشد را اینگونه ترسیم نموده است :
"اكنون 33 سال از آن روزهاي پرخاطره و شكوهمند مي‌گذرد و اين ما هستيم كه بايد براي تداوم انقلاب و پايداري و ماندگاري نظام جمهوري اسلامي به وظايف مهمي كه برعهده داريم عمل نمائيم. اينكه هر روز عده‌اي را از جمع خود مي‌رانيم و حرمت‌ها را زير پا مي‌گذاريم و حريم‌ها را در مي‌نورديم، نه تنها با چنين كارهائي قادر به حفظ اصول و آرمان‌ها نخواهيم بود، بلكه در كوتاه‌ترين زمان همه‌ي آنها را به فراموشي سپرده و به راهي غير از راه اسلام و جمهوري اسلامي خواهيم رفت. متأسفانه در داوري هايمان نسبت به اشخاص به ويژه بزرگان دچار شتاب زدگي و افراط و تفريط مي‌شويم، شجاعت را در شكستن حرمت‌ها و ناديده گرفتن حريم‌ها جستجو مي‌كنيم، انقلابي بودن را عبور از خط قرمزهائي كه قانون و شرع مشخص كرده‌اند تفسير مي‌كنيم، براي معيارهاي اخلاقي اهميتي قائل نميشويم، غيبت و تهمت و افترا و دروغ را در زبان و قلم مباح مي‌دانيم، خودي بودن و بيگانه بودن و بي گناه بودن و گناهكار بودن را با خط كش‌هائي كه خودمان اختراع كرده‌ايم و منافع خودمان را با آن‌ها اندازه گيري مي‌كنيم تعريف مي‌كنيم و روح آزادگي را در خودمان كشته ايم. اينها با كلام عرشي سرور آزادگان حضرت امام حسين عليه السلام كه خطاب به لشكريان يزيد فرمود: "ان لم يكن لكم دين و كنتم لاتخاقون المعاد فكونوا احراراً في ديناكم" هيچ تناسبي ندارد"
در خاتمه اینکه با توجه به اعترافی که سر مقاله نویس کرده است که آشکارا اذعان نموده که چگونه دین به ابزار قدرت و ثروت رقابت و اختلافات درونی و حذف دیگران واتهام و پرخاش گری و تهدید و پرونده سازی کردن برای منتقدان و مخالفان تبدیل شده است ، لذا بیشتر اثبات می کند که مردم نا راضی به جان آمده در تظاهرات های ضد حکومتی سال گذشته که پس از کودتای تقلباتی 22 خرداد رخ داد. چطوری درست تشخیص دادند که پژواک فر یاد مرگ بر دیکتاتور و خامنه ای و اصل ولایت وقیح همراه با مرگ بر احمدی نژاد عامل سرکوب و فساد راسر داد ند که بیش از 8 ماه هم این اعتراضات ضد حکومتی شان ادامه یافت . آری این واکنش اعتراضی گسترده نشان داد که مردم پس از تجربه ی بیش از 3 دهه به این نتیجه رسیده اند که با بودن ولی وقیح همکاره که بدون پاسخگو بی هیچ مرجع و مقام و قانون است . چونکه با ارگان های سرکوبگر و آخوند های فسیل حوزوی حامی وی دین را ابزار قدرت و ثروت و حذف دیگران و انباشت ثروت برای حاکمان و شرکا و آقا زاده های شان کرده اند ، هر گز امکان ندارد که چشم انداز پیشر فت اقتصادی و آزادی و دمکراسی و عدالت و در جامعه و راه حل معضل اقتصادی و امور معیشتی شان وجود ندارد . یعنی اینکه خواهان تغییرات دمکراتیک در ایران شدند . البته این فریاد و خواست اعتراضی مردم ناراضی موجب خشم و کینه ی ولی وقیح و پاسداران کودتا گر و ارگان های اطلاعاتی و امنیتی شد و پس از آن تا این تاریخ بدون وقفه نه کودتاگران حاکم مرتکب جنایت بسیار شدند و بطور همه جاتنبه دست به ضرب و شتم و سرکوب زدند و با شکنجه اعتراف گرفته اند . سپس با پرونده سازی کردن احکام سفارشی و فرمایشی زندان و اعدام صادر کرده اند . بلکه مسئولان سابق که جزو رقبای مغلوب هستند مورد بد ترین توهین و اتهامات و اهانت و تهدید به بازداشت و محاکمه و مجازات واقع می شوند. لذا بیش از هروقت نیاز مبارزه برای تغییرات دمکراتیک در ایران و تأکید بر حکومت سکولار یا جدائی دین از حکومت می باشد.

هوشنگ بهداد
http://www.jomhourieslami.com/1389/13891104/13891104_01_jomhori_islami_sar_magaleh_0001.html
روزی نامه ی حکومتی جمهوری اسلامی دو شنبه 4 بهمن ماه سال 1389
اربعين و شرط تداوم نهضت