روایت تصویری از «هنرمندی منحصر به فرد» 31 تیر 90

http://www.fararu.com/vdcawmna.49nyy15kk4.html

گذشته از اینکه هنر و خلاقیت این خانم بدون دست به نمایش گذاشته شده است قابل تقدیر است . گرچه رخساره و تصویرش نشان می دهد که خیلی بیشتر از سن اش می باشد که مشخص است ناشی از فشار طاقت فرسا و تلاش سنگین بیش از حدی است که در ادامه ی بقای عمر و وفعالیت وی متحمل شده است. لذا بازتاب دادن فعالیت هنری وی و برای نمایشگاه بر پا کردن نه از موضع نوع دوستی و دلسوزی و هنر پروری می باشد . زیرا که در رژیم ضد بشری قرون وسطایی زن ستیز در شرایطی که به اجرای مراسم هنری هنرمندان تهاجم می شود و تعطیل می شود . به ویژه اینکه فعالان سیاسی و حقوق بشری و هنری و سینمایی و روز نامه نگاری و دانشجویی زنان را می رباید و در بند کرده است. حتی خانواده ها ی شان را در شرایط بی خبری عزیزان شان قرار می دهد. یا اینکه این قربانیان متهم را برای وادار به تسلیم و اعتراف و همکاری کردن با دژخیمان سر بازجو، تبعید به بند زنان زندانی روانی یا معتادین و... می کند . به خصوص اینکه دژخیمان اراذل اوباش نامیده شده ی در خدمت ولی وقیح نا مشروع منفور هاله سحابی زن زندانی سیاسی را در مراسم دفن پدرش به قتل می رسانند . معلوم است که برای زن که عنصر درجه دو در این رژیم ضد بشری و قرون وسطایی تبدیل شده است که به آسانی یا صیغه می شود یا بصورت چند همسری در خدت مردان شهوت پرست قرار می گیرد . یا تبدیل به زنان تن فروشان خیابانی می شوند که سر نوشت شوم شان شبیه به آن نگون بختانی می شود که در مشهد از سوی سعید حنایی بسیجی ربوده و با روسری های شان خفه شدند . یا اینکه سنگسار می شوند . یا بقول آخوند متحجر زن ستیز علم الهدا امام جمعه ی مشهد بی حجابی زنان از بمب اتم خطرناک تر است و نمی بایست در میادین مسابقات ورزش جهانی حضور یابند چونکه حضورشان موجب تأخیر حکومت جهانی مهدویت می شود . البته در داخل کشور حق حضور در کنار همسران شان در میادین ورزشی چون فو تبال را ندارند. بد تر اینکه در این رژیم ضد بشری زن ستیز زنان در باغ اطراف اصفهان بطور جمعی مورد تجاوز اراذل اوباشان قمه بر دست واقع می شوند . بنابراین معلوم است که زنان دارای حق و حقوقی نمی باشد . بنابراین تهیه گزارش در این مورد تلاش برای نوعی تبلیغ کردن برای حاکمان رژیم قرون وسطایی ضد بشری و زن ستیز و سفید کردن پرونده ی ننگین رکور دار اول جهانی محکومیت نقض مستمر حقوق بشرش می باشد:

^{نمایشگاه آثار هنری «زهره اعتضاد» به زودی برگزار می‌شود.تاریخ برگزاری نمایشگاه: اول مرداد تا نهم مرداد 1390.افتتاحیه نمایشگاه: روز شنبه ساعت چهار.ساعت بازدید: از نه صبح تا هفت شب.مکان: شهرک غرب، خیابان ایران زمین شمالی، روبروی بیمارستان بهمن، فرهنگسرای ابن سینا.}فرارو- نقاشی می‌کند. قالی می‌بافد. گل‌سازی و خوش‌نویسی‌هایش تماشایی است. تمام اینها را با کمک پاها انجام می‌دهد. البته نه ساده و ابتدایی؛ خلاقانه و تحسین‌برانگیز. او زهره اعتضاد است. در ظاهر دو دست ندارد ولی از دیگر هنرمندان عقب‌تر نیست. به گزارش فرارو؛ سال 1341 در تهران، دختری متولد شد که از هر دو دوست دچار معلولیت بود. سال‌های ابتدایی مدرسه را در کنار دانش‌آموزان استثنایی گذراند؛ اما خانواده و مربیان به زودی دریافتند که او قادر است در مدارس عادی و دوش به دوش دانش‌آموزان معمولی تحصیل کند. همین نیز شد و زهره اعتضاد با موفقیتی چشمگیر از عهده این امر برآمد. پس پایان دوره متوسطه، تصمیم گرفت زندگی خود را وقف آموزش کودکان استثنایی سازد. او 14 سال در آموزش و پرورش خدمت کرد و با عشقی تمام، دانش‌آموزانش را تعلیم داد. او در آموزش سختگیری‌های خاص خود را داشت و برخلاف تصور دیگران، از دانش‌آموزان استثنایی تكالیفی می‌خواست كه باور داشت قادر به انجام آن هستند. بچه‌ها نیز در برابر آموزش‌های وی مقاومت نمی‌كردند. چرا که معلمشان بهترین الگوی آنها در استفاده از مهارت‌ها بود. تا اینکه پدرش بیمار شد. او که خانواده‌اش را در آموزش و رشد استعدادهایش بسیار مؤثر می‌دانست، تصمیم گرفت برای پرستاری از پدر، تقاضای بازنشستگی پیش از موعد کند و به نگهداری از پدر مشغول باشد. اما این نیز سبب نشد تا از ادامه تحصیل باز ماند. زهره اعتضاد هم‌اکنون علاوه بر انجام انواع هنرها، همچون نقاشی، خوشنویسی، قالی‌بافی، گلیم‌بافی، طراحی قالی و گل‌سازی، در دانشگاه در مقطع کارشناسی ارشد، روان‌شناسی می‌خواند. هنرهایش را بارها بارها به نمایش گذاشته است؛ در بیش از 60 نمایشگاه داخلی و 10 نمایشگاه خارجی در کشورهای سوریه، لبنان،چین، تایلند، قطر، مکه و امارات عربی. در سفرهایی که برای برپایی نمایشگاه انجام داده، به عضویت انجمن بین‌المللی نقاشان آلمان درآمد. همچنین با افرادی سرشناسی دیدار و ملاقات داشته و از آنان هدایایی دریافت کرده است. رئیس‌جمهور کشور چین و بی‌نظیر بوتو، نخست وزیر فقید پاکستان از جمله چهره‌های سیاسی بودند که اعتضاد با آنان دیدار داشته استطبیعی است که وی هنگام تلاش و تمرین برای استفاده از انگشتان پا به جای دست، بارها شكست خورده و خسته شده است، ولی باز با انرژی مضاعفی بلند می‌شد و ادامه می داد تا سرانجام به جایی رسید که باید می‌رسید.او همه مشكلات و موانعی كه سر راهش بود را انگیزه‌ای می‌دید تا با قدم‌های محكم‌تری گام بردارد و برای تحقق خواسته‌هایش مصر باشم. روی آوردنش به هنر را به دلیل استعداد ذاتی خود می‌داند. از این رو برای تمام توانایی‌هایش را به کار بست تا ثابت کند معلولیت محدودیت نیست.