روزی نامه ی حکومتی جمهوری اسلامی یکشنبه 9 مرداد ماه سال 1390
نقد و بررسی : سرمقاله روزی نامه ی حکومتی جمهوری " روند سازش در پايان راه "
"در صورتیکه اکنون در داخل کشور فضا آنگونه منقبض و خفقانی شده است که نه یاران و پیروان خمینی شیاد همچون رفسنجانی و خاتمی و کروبی و موسوی تحمل نمی شوند ، بلکه برخی از اینان در حصر خانگی بسر می برند و مورد تهدید همراه با کامیونی از اتهامان سنگین مواجه می باشند. چگونه چنین رژیمی می تواند دوستدار ملت فلسطین یا ملت های کشورهای منطقه باشد؟"
تاریخچه ی 33 ساله ی رژیم فاشیستی مذهبی تروریستی ایران نشان داده است که پیرو دیپلماسی خارجی صدور تروریسم و بحران و ارتجاع به برون مرز که جزو پارامتر اصلی در خدمت بقایش بوده است .هرگونه موضعی که شامل تهدید به نابودی اسراییل نشود. از منظر ولی وقیح نا مشروع و منفور و سایر مسئو ل نهاد های حکومتی و قلم بر دستان همچون مدعی سر مقاله نویس نه مشروعیت ندارد ، بلکه از سوی هر که بیان شود بمنزله ی سازش و خیانت می باشد. زیرا که اینان خود را مالک سر زمین خاک اشغالی فلسطین وقیم و سخنگو و نماینده ی ملت فلسطین می دانند. همانگونه که مدعی اند رهبر قیام های ضد دیکتاتور ی یا بهار کشور های عرب می باشند وموضع گیری تفاهم و گفتگو باا سراییل یا پیرامون مذاکرات صلح مقابل این بهار کشورهای عربی می باشد. بهمین دلیل است که اکنون سرمقاله نویس یقه ی محمود عباس رئیس تشکیلات خود گردان فلسطین را گرفته و از موضع بازجویی چنین وی را متهم و محکوم کرده است :
"محمود عباس رئيس تشكيلات خودگردان در جديدترين موضع گيري سازش طلبانه‌اش در قبال رژيم صهيونيستي گفت: خواستار همزيستي مسالمت آميز با اسرائيل هستيم! رئيس تشكيلات خودگردان بار ديگر بر تعهد و پايبندي اين تشكيلات بر روند سازش تاكيد كرد. اظهارات محمود عباس را بايد در چارچوب تحركات تازه‌اي دانست كه براي احياي روند سازش به جريان افتاده است. اگر به اين اتفاقات، انجام گفتگوهاي مفصل و به اصطلاح دوستانه و غيررسمي منابع خبري عربستاني "العربيه" و "الشرق الاوسط" با نتانياهو، نخست‌وزير رژيم صهيونيستي و شيمون پرز، رئيس رژيم صهيونيستي اضافه شود مشخص مي‌گردد كه پشت تلاش‌هاي جديد در جبهه عربي، رياض قرار دارد و در شكل دهي، مثلثي متشكل از عربستان، آمريكا و رژيم صهيونيستي، تحركات جديد را هدايت مي‌كنند. انگيزه اصلي تحركات شتابزده اخير براي احياي روند سازش را نيز بايد وحشت از تبعات و آثار قيام‌هاي مردمي در منطقه، تحت عنوان "بهار عربي" دانست."
فراموش نشود که بهار عرب شامل تظاهرات های ضد حکومتی مردم سوریه و عراق علیه دیکتاتور های این دو کشور نمی شود چون این دو کشور نه عرب ونه جزو بهار عرب هستند . برای اینکه یکی هم پیمان و دیگری حیات خلوت رژیم قرون وسطایی و ضد بشری حاکم بر ایران می باشد ولی شامل کشور های عربی اینگونه می شود:
"آنچه قطعي است اين است كه شرايط به ضرر رژيم صهيونيستي و قدرتهاي حامي آن و به سود ملت‌هاي منطقه، از جمله ملت فلسطين رقم خواهد خورد. به عبارت ديگر، پيروزي خيزش‌هاي مردمي در منطقه به مثابه مرگ روند سازش خواهد بود چرا كه روند سازش با ايفاي نقش حكام سازش طلب در منطقه امكان پيدايش و ادامه حيات داشته است و حذف شدن اين حاكمان وابسته، مولفه‌هاي اصلي روند سازش را از ميان خواهد برد. اكنون، شرايط در مصر، به عنوان اصلي‌ترين شريك رژيم صهيونيستي در روند سازش دچار دگرگوني و تغيير اساسي شده است و صهيونيستها و شركاي عربستان، مهمترين متحد خود را در روند سازش از دست داده‌اند. هرچند تشكيلات نظامي حاكم بر مصر مي‌كوشد ميراث سياستهاي رژيم گذشته را حفظ كند ولي در مقابل فشار و اعتراض ميليوني ملت مصر، چاره‌اي جز تسليم و ايجاد تغيير در سياستهاي داخلي و خارجي، از جمله در رابطه با تل آويو ندارد.در اردن نيز به عنوان دومين شريك به اصطلاح صلح رژيم صيهونيستي، اوضاع شديداً متلاطم است .با توجه به اين مسائل مي‌توان گفت تحركات سازش‌طلبانه اخير دو هدف را دنبال مي‌كند كه نخست آن، دور نگاه داشتن جناح سازش طلب فلسطين و حكام وابسته منطقه از آسيب گردباد تحول آفرين انقلاب‌هاي منطقه و دوم، نجات رژيم صهيونيستي از فروپاشي ناشي از تغييرات حتمي در معادلات آتي منطقه است"
بدون آنکه گفته شود که با وجود فریاد مرگ بر دیکتاتور و خامنه ای و اصل ولایت وقیح پس از کودتای 22 خرداد 88 توی خیابان سر داده نشد؟ مگر پس از این تظاهرات دیگر مشروعیتی برای ولی و قیح نا مشروع و منفور و رژیم ضد بشری کودتایی باقی مانده است که با کمال پررویی از موضع رهبریت ام القرای جهان اسلام مدعی رهبر ملت فلسطین و قیام های ضد دیکتاتوری منطقه شده است . پرسش است که در کدامین نظر همه پرسی آزاد اینگونه اختیارات به ولی وقیح نا مشروع منفور و امثال اینگونه قلم بر دستانی داده شده است که زیر چتر پیگیری سیاست صدور تروریسم و بحران و ارتجاع به برون مرز و مداخله گری در امور داخلی کشوری منطقه به خصوص در مورد فلسطین این چنین از موضع نماینده تام الاختیار فلسطین توهین و اهانت به رهبران فلسطین بعنوان سازشکار کند:
"جداي از اين مسئله، بايد پرسيد تشكيلات خودگردان با تكيه بر كدام مشروعيت و صلاحيت قانوني از طرف ملت فلسطين سخن مي‌گويد و بخشي از سرزمين‌هاي اشغال شده را به صهيونيستها حاتم بخشي مي‌كند؟ ملت فلسطين آنچنانكه پيشتر و بارها در مناسبت‌هاي مختلف موضع خود را اعلام كرده، خواستار احقاق حقوق كامل و آزادي كل سرزمينشان از چنگ صهيونيستهاي اشغالگر است. صهيونيستها بايد بدانند راهي جز تن دادن به خواست برحق ملت فلسطين و باز گرداندن آن به صاحبان اصلي شان ندارند و ملت فلسطين با پشتوانه 60 سال مبارزه و مقاومت ثابت كرده است كه مصمم به ادامه مبارزه تا دستيابي به پيروزي كامل مي‌باشد و شرايط جديد ناشي از تحولات منطقه، اين پيروزي را دست يافتني كرده است طوفان قيام عدالت طلبانه و آزاديخواهانه سراسري در منطقه، در آينده نه چندان دور شرايط ظالمانه فعلي را دگرگون خواهد كرد و در دوره جديد، كه نشانه‌هاي آن از هم اكنون پديدار گشته است جايي براي متجاوزان، جنايتكاران و همچنين سازش طلبان وجود نخواهد داشت"
در خاتمه اینکه چرا فقط برای یکبار هم که شده یکی از این مدعیان همیشه طلبکار و از خود راضی که در حال دسته گل بی لام به خود دادن هستند نه حق ویژه ی مداخله گری در امور داخلی کشور های همسایه و منطقه به خصوص فلسطین برای خود قائل می باشند که امر ونهی و تعیین و تکلیف هم برای شان می کنند ؟ از سوی دیگر بدون اشاره به سیاست های ضد و بند پشت پرده با آمریکا و حتی با سابقه ی ایجاد رابطه با اسراییل ولی از موضع انقلابی گری و ضد آمریکایی و اسراییلی دیگران را متهم به سازش و خیانت می کنند . مهمتر اینکه چرا اینان نمی گویند که در ایران چه دسته گلی بر سر مردم زده یا مرتکب چه جناتی در 33 سال گذشته شدند که تلاش می کنند مشابه ی این تجربیات را به برون مرز از جمله به سر زمین فلسطین منتقل نمایند؟ در صورتیکه اکنون در داخل کشور فضا آنگونه منقبض و خفقانی شده است که نه یاران و پیروان خمینی شیاد همچون رفسنجانی و خاتمی و کروبی و موسوی تحمل نمی شوند ، بلکه برخی از اینان در حصر خانگی بسر می برند و مورد تهدید همراه با کامیونی از اتهامان سنگین مواجه می باشند. چگونه چنین رژیمی می تواند دوستدار ملت فلسطین یا ملت های کشورهای منطقه باشد؟
هوشنگ بهداد
http://www.jomhourieslami.com/1390/13900509/13900509_01_jomhori_islami_sar_magaleh_0001.html
روزی نامه ی حکومتی جمهوری اسلامی یکشنبه 9 مرداد ماه سال 1390
روند سازش در پايان راه
