روزی نامه ی حکومتی جمهوری اسلامی 4 شنبه 7 اردیبهشت ماه 1390
نقد و بررسی : سرمقاله روزی نامه ی حکومتی جمهوری " رژه بر روي خون!"
"رژیم ضد بشری نا مشروع کودتایی که مردم و مطالبات شان را فراموش کرده است و با شیادی کوشش می کند تا بر بحران ها و اختلافات داخلی اش سرپوش گذارد . چگونه حاکمان چنین رژیم ضد بشری می توانند با اشک تمساح ریختن برای مردم بحرین دوستدار اینان باشد؟"
اکنون که شرایط سوریه بحرانی شده است آنگونه که موجب وحشت حاکمان رژیم ضد بشری شده است . از سوی دیگر دامنه ی قیام های منطقه از سوریه عبور نموده و به عراق هم سرایت کرده است و موجب وارد شدن فشار مضاعف ترس و نگرانی و فشار بر روی رژیم متزلزل شده ی کودتایی ایران شده است . در این رابطه پیرامون وقایع منطقه به ویژه در بحرین رجز خوانی کرده که نوعی تلاش برای دفع خطر می باشد . لذا سر مقاله نویس در این مورد قلم زنی کرده است و از موضع ضعف قدرت نمایی کرده است .البته بدون اشاره داشتن به شرایط پس از 22 کودتای پاسداران در خرداد 88 که در ایران چه گذشت و پس از آن تظاهرات های ضد حکومتی در ایران طنین انداز شد و بازتاب جهانی یافت . طوریکه الگوی قیام های اعتراضی ضد دیکتاتوری در منطقه شد . اما اکنون سر مقاله نویس با سانسور این خبر پیرامون قیام های منطقه به خصوص دنیای عرب تحلیل و نظر داده است و مدعی شده که این جنبش ها علیه ی تبعیض و بی عدالتی اسلامی هستند . همینطور بدون بیان نقش سیاست مداخله ی گری رژیم فاشیستی مذهبی تروریستی ایران در امور داخلی کشورهای همسایه و منطقه ویا یاد آوری طراحی پاسداران در بر پایی دو جنگ 33 و 22 روزه با اسراییل و باتلاق و حیات خلوت کردن عراق، ولی از دخالت گری عربستان در بحرین سخن گفته و این چنین از روش متفاوت سر کوب قیام کنندگان از سوی دیکتاتور های منطقه بدون کمک خارجی و رژه خون پادشاه عربستان در بحرین یاد کرده است:
"دنياي عرب اكنون ماهها است كه در تب و تاب تحولات پرشتاب در جهت آرمانخواهي، تلاش براي رفع بي‌عدالتي و تبعيض و گرايش نيرومند و محسوس به سمت و سوي اسلام قرار گرفته و تقريباً روزي نيست كه شاهد برافراشته شدن پرچم عدالت خواهي و حركت به سوي شرايط مطلوب نباشيم. با وجود آنكه انتظار مي‌رفت اين حركت پرخروش، هوشمندانه و مبتني بر تدبير و درايت از سوي دولت‌ها مورد پذيرش و استقبال قرار گيرد ولي تقريباً بدون استثنا، برخوردهاي سركوبگرانه، خونين و به شدت خصمانه مواجه شده و قيام خودجوش ملتها رنگ خون و مظلوميت به خود گرفت. در اين ميان قيام مردم مظلوم بحرين از هر جهت يك استثنا بود و همگان ديدند كه حاكم جبار بحرين در سركوب مردم سنگ تمام گذاشت و از هيچ جنايتي فروگذار نكرد و چون خود را ناتوان ديد، به اشغال بحرين توسط دژخيمان سعودي تن داد، جامه ذلت پوشيد و براي سركوب مردم بحرين دست به دامان اشغالگران شرور سعودي شد. وجوه تمايز قيام بحرين در چند محور است. ساير دولت‌هاي عرب، اگرچه در سركوب ملتها سنگ تمام گذاشتند ولي فقط به نيروهاي سركوبگر داخلي متوسل شدند و در اين ميان، فقط بحرين است كه براي اشغال اين كشور به سعودي‌ها "چراغ سبز" داد و با استمداد از جنايتكاران شرور، آنها را به خيابان‌ها و خانه‌ها و مساجد و معابد كشاند تا مردم را قتل عام كنند و به ويراني مساجد و خانه‌ها و حسينيه‌ها بپردازند و روي تاريخ را سياه كنند. آنچه آل سعود در بحرين مرتكب شد، فقط جنايات جنگي نبود، فقط جنايت عليه بشريت نبود، بلكه جنايت عليه معنويت و اسلام نيز بود و اين بهيچوجه قابل تحمل نيست. آل سعود با اقدامات شرم‌آور و جنون‌آميزي كه در بحرين صورت داده طومار حاكميت پرننگ و نكبت خود را براي هميشه بست. چون با خدا اعلام جنگ داد، قرآن‌ها را سوزاند و حريم مساجد و حرمت معابد و عزت مسلمين را به هيچ انگاشت. كم نيستند زنان و دختراني كه بازداشت و شكنجه شده‌اند و مورد تجاوز قرار گرفته و نهايتاً به قتل رسيده‌اند يا به نقاط نامعلومي منتقل شده‌اند. سفر ملك عبدالله، رژه رفتن برروي خون‌هاي به ناحق ريخته‌اي است كه جرم بزرگ آنها فرياد مظلوميت و درخواست براي رفع بي‌عآور اشغالگران شرور بوده است. آل سعود از بابت اشغال بحرين، زيان بزرگي را متوجه خود كرد و مطمئن باشد آنها كه باد مي‌كارند، قطعاً طوفان درو خواهند كرد. اگر اين جنايات بي‌شرمانه را نظاميان آمريكائي و اعضاي نظامي ناوگان پنجم دريائي آمريكا مستقر در بحرين مرتكب شده بودند، امروزه دنياي اسلام و دنياي عرب يكپارچه شاهد احساسات عظيم ضد آمريكائي مي‌بود و اين اوج بي‌شرمي آل سعود است كه پيشمرگ چكمه پوشان آمريكائي شده و در بحرين درصدد انجام "رقص شمشير" است! غافل از آنكه آل سعود با اين اعلام جنگ با خدا، در واقع گور خود را به دست خود كنده است
در خاتمه اینکه سیاست وارونه گویی و پاک کردن صورت مسأله که همراه با تاکتیک حوزوی تصورمار کشی و مار جا زدن جزو مشتقات 32 ساله ی دین ابزار قدرت و وسیله ی انباشت ثروت در ایران می باشد . به خصوص که این ترفند ها چاشنی و ابزار سیاست صدور تروریسم و بحران و ارتجاع به برون مرز شده است که در راستای منحرف کردن اذهان عمومی و از موضع ضعف قدرت نمایی کردن می باشد . به خصوص در شرایط کنونی که رژیم فاشیستی مذهبی تروریستی پس از طرح و اجرای کودتا و حذف رقیب که یک دست شده است. طوری که دیگر رقیب مغلوب هیچگونه سهمی از قدرت ندارد تا با بهانه تراشی و سناریو سازی علیه اش بشود کا سه و کوزه ها بر سرش شکست و خورد نمود . بنابراین همین خلاء موجب شده است تا شکاف عمیق میان باندهای مافیایی کودتایی مدعی اصول گرایی آنگونه گسترده و بسط داده شود که موجب علنی شدن تضاد و اختلاف میان ولی وقیح و پاسدار گماشته احمدی نژاد شده است . پس بی جهت نیست که در چنین وضیعتی که بحران ها گسترده شده است و رژیم ضد بشری کودتایی در بن بست فرو رفته است می بایست که هرچه بیشتر بر سیاست صدور تروریسم و بحران و ارتجاع به برون مرز شدت داده و در ارجحیت قرار داده شود. زیرا که اگر چنین سیاستی پیگیری نشود و سیاست در برون از خانه با دشمن جنگیدن دنبال نشود . باید در خانه با دشمن جنگ شود. آخر اینرژیم ضد بشری نا مشروع کودتایی که مردم و مطالبات شان را فراموش کرده است و با شیادی کوشش می کند تا بر بحران ها و اختلافات داخلی اش سرپوش گذارد . چگونه حاکمان چنین رژیم ضد بشری می توانند با اشک تمساح ریختن برای مردم بحرین دوستدار اینان باشد؟
هوشنگ بهداد
http://www.jomhourieslami.com/1390/13900207/13900207_01_jomhori_islami_sar_magaleh_0001.html
روزی نامه ی حکومتی جمهوری اسلامی 4 شنبه 7 اردیبهشت ماه 1390
رژه بر روي خون!
