روزی نامه ی حکومتی جمهوری اسلامی یکشنبه 25 اردیبهشت ماه سال 1390
نقد و بررسی : سر مقاله ی روزی نامه ی حکومتی جمهوری " شوراي همكاري، عضوگيري منفعلانه"
"وقتی که در فضای دیکتاتوری کودتایی فضای حکومت نظامی تحمیل شده با ضریب ضرب و شتم و سرکوب و سانسور بالا داشنجویان معترض و ناراضی مرگ بر دیکتاتور سر می دهند. به وضوع عمق تنفر عمومی و منفوریت و نا مشروع بودن ولی وقیح به نمایش گذاشته شده است . ولی سر مقاله نویس فرافکنانه دست به مانور تبلیغاتی پیرامون سیاست صدور تروریسم و ارتجاع و بحران علیه ی کشور های همسایه و منطقه و شمال آفریقا زده است"
سرمقاله نویس دون توجه به واقعیت جنگ قدرت و شکاف وا ختلاف و رقابت که میان ولی وقیح نا مشروع و پاسدار گماشته احمدی نژاد رئیس جمهور آنگونه عریان شده است که منتهی به لشکر کشی و به مصاف میان طرفین شده است و همچنان هم ادامه دارد. طوریکه ی نهاد های حکومتی بازار مکاره ی هشتم و شورای نگهبان آلت دست و دولت را در گیر این نزاع نموده است . به خصوص اینکه عدم مشروعیت ولی وقیح با منفوریت روز افزون وی پس از کودتای 22 خرداد 88 که منجر به سلسله حکومت های اعتراضی ضد حکومتی شد که در رأس یا کاکل و خواست مطالبات مردم ناراضی تظاهر کننده پژواک فریاد مرگ بر دیکتاتور و خامنه ای و اصل ولایت وقیح نا مشروع بوده است . اما اکنون سر مقاله نویس با رندی دست به پاک کردن صورت مسأله زده است و به موضوع قیام مردم یمن و رئیس جمهور این کشور زده است . پس یقه شورای همکاری خلیج فارس را گرفته و دست به مخالفت طرح این شورا برای راه حل مناقشات یمن زده است . سپس به سراغ اردن و مراکش رفته است که چرا شورای همکاری کشور های خلیج فارس از این دو کشور تقاضای به عضویت پیوستن به این شورا کرده است . آنگاه با فرافکنی سیاست مداخله گری در امور داخلی این کشور ها را دنبال نموده است و از نوبت در سقوط بودن شان یاد کرده است . بهر حال سرمقاله نویس با گفتمان سبک ولایت و قیح و حوزه و پاسداران کودتا گر در مورد این دو کشور اینگونه تحلیل داده ودر ادامه از موضع ضد اسراییلی و دشمنی با مذاکرات صلح خاور میانه کردن مصر را نیز بی نصیب نگذاشته است:
"رژيم‌هاي مفلوك اردن و مراكش كه خود نيز در ماه‌هاي اخير با قيامهاي مردمي مواجهند، از اين دعوت استقبال كرده و مراتب آمادگي خود را براي پيوستن به شوراي همكاري خليج فارس اعلام نموده‌اند.سران شوراي همكاري خليج فارس در نشست رياض تصميم گرفتند از رژيم‌هاي اردن و مراكش براي پيوستن به اين شورا دعوت به عمل آورند تا در برابر قيامهاي مردمي در كشورهاي عرب اعلام همبستگي كنند. بدين ترتيب، شوراي همكاري تصميم گرفته است عملاً به فصل مشترك رژيم‌هاي ديكتاتوري عرب تبديل گردد. رژيم‌هاي مفلوك اردن و مراكش كه خود نيز در ماه‌هاي اخير با قيامهاي مردمي مواجهند، از اين دعوت استقبال كرده و مراتب آمادگي خود را براي پيوستن به شوراي همكاري خليج فارس اعلام نموده‌اند. در حمايت از طيف رژيم‌هاي مرتجع حامي صدام، از هيچ كوششي فروگذار نكرد"
در دنباله سرمقاله نویس بدون توجه به خواست و مطالبات ملت ایران که چیست . یا بگوید که نظر مردم ایران نسبت به حاکمان رژیم ضد بشری چیست .ولی در عوض مثل همیشه نماینده ملت های منطقه شده است .به خصوص سخنگوی دولت مصر شده و از سوی ملت و دولت مصر آنگونه که خود خواسته موضع گیری کرده است . آنگاه علیه ی کشور های شورای همکاری خلیج فارس و عربستان و بحرین اینگونه ادعا کرده و تحلیل حوزوی پاسداری است:
"اكنون به بركت قيام عظيم ملت بزرگ مصر، رژيم مفلوك مبارك از صحنه حذف شده و مصر مايل نيست نقش گذشته را ايفا كند لكن رژيم‌هاي عرب حاشيه جنوبي خليج فارس به درجه‌اي از افلاس و درماندگي رسيده‌اند كه حركتهاي عدالتخواهانه و مردمي نيز احساس خطر مي‌كنند و براي سركوب آنها به هر وسيله ممكن متوسل مي‌شوند. اكنون با تغيير معادلات سياسي در مصر، شوراي همكاري دست به دامان اردن و مراكش گرديده كه با پيوستن به آنها از يكطرف به ارتجاع عرب دلگرمي دهند كه گويا آنها با يكديگر متحدند و از طرف ديگر ملت‌هاي عرب و بويژه مردم بحرين را مرعوب سازند كه اين بار با شوراي همكاري و دو رژيم جنايتكار ديگر طرف هستند و بايد از مواضع حق طلبانه عقب نشيني كنند. اين نكته بويژه در آستانه سي امين سالگرد تشكيل شوراي همكاري، بسيار طنزآميز است كه اين تشكل عملاً "شوراي همكاري بدنامان" شده و از ابتدا نيز در خدمت رژيم‌هاي مرتجع بوده و امروز هم در سي امين سالگرد شكل گيري آن، كارنامه‌اي سياه و شرم آور دارد كه تحت هيچ شرايطي قابل توجيه نيست و نمي‌توان از عملكرد نكبت بار آن دفاع نمود. طبعاً در مورد تصميم اخير سران براي پيوستن اردن و مراكش، استدلال محكمي وجود ندارد، كما اينكه در پيوستن مصر به اين تشكل نيز همين مشكل وجود داشت. . تقريباً به طور همزمان، رژيم آل سعود سعي دارد زمينه‌هاي اشغال دائمي و حضور نظامي هميشگي در بحرين را فراهم سازد و حتي با كوچ دادن اتباع عربستان به بحرين، تركيب جمعيت بحرين را نيز به زيان مردم اين كشور تغيير دهد. اين اقدامات موذيانه و تلاش براي تثبيت زمينه‌هاي حضور دائمي عربستان در بحرين، بدبيني برخي مقامات ارشد بحرين را نيز به همراه داشته و آنها نگرانند كه در اساس طرح سركوب مردم بحرين، "نقض غرض" گردد و مسئله در مسيري برگشت ناپذير و براي هميشه به زيان منافع ملي بحرين و در جهت تأمين اهداف اشغالگران سعودي تثبيت شود. اين آرزوي اشغالگران سعودي و طراحان چنين طرح‌هاي خائنانه‌اي است كه اوضاع را به نفع خود به پيش ببرند در واقع اگر آل سعود، سرنوشت مبارك، بن علي، علي عبدالله صالح و آل خليفه را به سرنوشت خود گره بزند و بالعكس، پس از قطعي شدن سقوط آنها، ضربه‌اي را به طور ناخواسته متوجه رژيم آل سعود و حاكميت آنها بر مقدرات عربستان كرده است. ولي دراز كردن دست عربستان و شوراي همكاري به سوي رژيم‌هائي كه خودشان در نوبت سقوط قرار دارند، اوج انفعال و درماندگي شوراي همكاري را نشان مي‌دهد و ثابت مي‌كند كه عضوگيري اين شورا در شرايط كنوني نتيجه انفعال آنست و از روي اضطرار به چنين اقدامي روي آورده نه ابتكار. سران شوراي همكاري خليج فارس تصور مي‌كنند با چاق‌تر كردن اين شورا مي‌توانند خود را از سونامي قيامهاي مردمي منطقه نجات دهند، غافل از آنكه اين سونامي تا كنار كاخ‌هاي آنها آمده و منتظر اجازه آنها نمي‌ماند و هرچه بيشتر چاق شوند زودتر از پا درخواهند آمد."
در خاتمه اینکه مشخص نیست که چرا سر مقاله نویس متخصص تصویر مار کشیدن و مار نشان دادن بر اساس چه معیار و ضابطه ای وی همچون ولی وقیح نا مشروع به خود حق می دهدکه هم نماینده ی ملت های منطقه شود . هم سخنگوی دولت های منطقه گردد؟ مهمتر اینکه درر استای پیگیری سیاست صدور تروریسم و ارتجاع و بحران به برون مرز به خودش اجازه داده است تا که در امور داخلی کشور های عضو همکاری خلیج فارس و یمن و اردن و مراکش و مصر و تونس مداخله گری کند و با تهدید ومتهم کردن عربستان این کشور را در کنار مراکش و اردن در لیست کشور های در نوبت سقوط قرار دهد . در صورتیکه همین امروز دانشجویان معترض در تهران فریاد مرگ بر دیکتاتور سر داده اند. خوب وقتی که در فضای دیکتاتوری کودتایی فضای حکومت نظامی تحمیل شده با ضریب ضرب و شتم و سرکوب و سانسور بالا داشنجویان معترض و ناراضی مرگ بر دیکتاتور سر می دهند. به وضوع عمق تنفر عمومی و منفوریت و نا مشروع بودن ولی وقیح به نمایش گذاشته شده است . ولی سر مقاله نویس فرافکنانه دست به مانور تبلیغاتی پیرامون سیاست صدور تروریسم و ارتجاع و بحران علیه ی کشور های همسایه و منطقه و شمال آفریقا زده است.
هوشنگ بهداد
http://www.jomhourieslami.com/1390/13900225/13900225_01_jomhori_islami_sar_magaleh_0001.html
روزی نامه ی حکومتی جمهوری اسلامی یکشنبه 25 اردیبهشت ماه سال 1390
