توصیه می شود که مقاله ی " روسپی های سرزمین من! " از محمد نوری‌ زاد را بخوانید

توصیه می شود " روسپی های سرزمین من! از محمد نوری‌زاد " که در وبلاگ وی باز تاب خودداده شده را حتماً بخوانید . زیرا که این نویسنده کسی است که قلم وی آنگونه مورد تأئید بود که یکی از قلم زنان ثابت دروغ نامه ی کیهان سربازجوحسین شریعتمداری بود که نماینده ی ویژه ی ولی وقیح می باشد . ولی بمرور که از این دروغ نامه و همکاری کردن فاصله گرفت . هم نوک قلمش چرخش کرد . هم موردبی مهری قرار گرفت . تا آنجا که در مراسم حج بدلیل حمایت بی دریغی که رهبر لوطی جماران از پاسدار گماشته احمدی نژاد می کند برایش نامه ی سر گشاده ای از موضع مرید نوشت و با رهنمودها که داد و اخطاری نمود تا که از پشتیبانی کردن از این پاسداری دست بر دارد و فاصله بگیرد . اما رهبر لوطی جماران به جای لبیک گفتن به این نصیحت انتقادی دوستانه ی وی ، فشار و تهدید وی افزایش یافت تا اینکه در نهایت منتهی به بازداشت وی شد و مجبور شدمیان اعتراف و تسلیم وتوبه کردن یا قبول شرایط سخت و تهدید آمیزی یکی را بر گزیند. چون نوری زاد تسلیم نشد. بنابراین شرایط فشار های روحی وروانی و جسمی به وی در بازداشتگاه تحمیل شد . اکنون که بشرط عدم دست بردن به قلم بطور مشروط آزاد شده است . اما دست به قلم برده و پیرامون زنان تن فروش یا روسپی گری نوشته است و وضعیت اینگونه زنان قربانی شده را توصیف نموده است و ضمن تشریح شرایط اسفبار تحمیل شده به اینا ن، ترجیح داده که اینان بر حاکمان دین فروش و فریبکاران منبری ارحجیت داده شوند و آنانی که ریاکارانه با این روسپیان مبارزه می کنند را افشا کند و نشان دهد که اینان خود عامل روسپی شدن زنان روسپی می باشند. همچنین وی اثبات کرده است که در اصل روسپی واقعی خود این ریا کاران قدرت طلب و عاشق ثروت منبری هستند که از قبل همین رو سپی شد گان کسب قدرت و ثروت کرده اند . گرچه بطور تلویحی و غیر مستقیم و زبان ایما واشاره گفته تا خطربازداشت دوباره را خنثی سازد. ولی آنگونه شفاف آمران و عاملان روسپیان روسپی سازان رافاش نموده است که دیگر جای ابهام درشناخت آمران و عاملان وارونه گوی روسپی در ذهن باقی نمی ماند. اگربقیه قلم بر دستانی که همچون وی حقایق را می دانند اما چون قلم های اجاره ای و عاریه اشان را در خدمت روسیان حاکم کودتاگر روسپی ساز بکار گرفته اند و تلاش می کنند حقایق را کتمان و وارونه جلوه نمایند موجب رشد و افزایش روسپیان در جامعه شده اند . ایکاش اینان هم همچون همکار سابق شان محمد نوری زاد جرأت و شهامت دچار دگر دیسی شدن را می یافتند و ریسک روشنگری رو سیان حاکم روسپی ساز را می پذیرفتند و اینان رو سپیان حاکم را بیشتر فاش می نمودند . تا هم کمک به قربانیان به روسپی کشیده شدگان شوند . هم اینکه با فاش شدن ماهیت شیاد و عوامفریب و ریاکار روسیان حاکم مانع از ادامه روسپی شدن بیشتر شوند . هم اینکه مانع از ادامه ی حکومت روسیان روسپی ساز گردند. بالاخره با هزینه ی کمتر تغییرات دمکراتیک در ایران وبر کناری روسیان حاکم امکان پذیر خواهد می شد. بهر حال نوری زاد در بخشی از نوشتار خود خطاب به رهبر روسپی و سایر آخوندهای حکومتی حامی وی که روسپی سازان در جامعه هستند چنین گفته است :
"آهای ، این من ، روسپی ام . که با نگاه به هرزگی هرروزه ی شما ، و در تحلیل عقاب وثواب ، کوه گناه را برشانه های شما بار می کنم . این من ، روسپی ام . که رنج هرروزه ی شما را می بینم اما از پله های منبر مساجد بالا نمی روم تا در لباس پیامبر ، عمامه از سر بگیرم و برزمین بکوبم و حنجره ام را وعده گاه تقاص و حق شمایان کنم و فریاد برآورم : آهای ای همه ی مسئولان ، این روسپیان ، ناموس و آبروی مایند . این روسپیان ، بانوان سرزمین مایند . اینان را کفتار ناگزیری ، به تن فروشی هر روزه می برد . ننگ و نفرین برمن که به جای ترس از خدا ، همه ی آموزه های سرفرازی خود را ازترس حاکمان به خاک انداخته ام وازتماشای این همه ظلم آشکار ، جامه برتن نمی درم و هیچ برنمی شورم . مگر علی اجازه می داد گرسنگی ، تن فروشی یک دختر را ، و تن فروشی یک زن را تجویز کند ؟ مگر علی اجازه می داد دختران و زنان سرزمینش را برای تن فروشی به دوردست های کامجویی ببرند ؟ علی اگر امروز بود ، از اندوه تن فروشان سرزمین خویش جان می باخت . پس چگونه است که علی گویان و علی دوستان سرزمین من ، از این ننگ بزرگ ، جامه برتن نمی درند ؟"
در خاتمه اینکه در این رابطه باید خاطر نشان کرد که هنوز فرا موش نشده است که چگونه بسیجی سعید حنائی که جزو مریدان آخوند متحجر و دزد انگلیسی محمد تقی یزدی بود با حمایت و تبانی و همکاری نیروی انتظامی و قوه ی قضائیه ی آلوده به فساد و رشوهی و تبعیض قضائیه مشهد توانست تعداد19 زنان نگون بخت خیابانی که برترک موتور خود می نشاند. سپس اینان را در حاشیه شهر بارو سریشان خفه می کرد. در صورتیکه همان زمان مطبوعات تصاویرو گزارشاتی را بازتاب دادند که فرزندان گرسنه و محروم این زنان نگون بخت در بد ترین شرایط فقرو تنگدستی بسر می بردند و کودکان دروضعیت بس ژولیده و آشفته و غیربهداشتی در آلونک ها وحلبی آبادهای حاشیه ی اطراف شهر مذهبی مشهد و زادگاهرهبر لوطی جماران در کنار پدر بزرگ شان در شرایط بسیاررقت و اسفباری قرار داشتند که با حالتی نگران و چشمانی خیره شده و حیران در حال گرسنگی و انتظار مادران تن فروش یا روسیپی شان بودند تا که شاید لقمه نانی برای شان آورند که این نان آوران هم از اینان گرفته شده بود . بهرحال اینان و مادران شان همانگونه محمد نوری زادتشریح نموده است محصول و قربانیان پرورش یافتگان روسیان عوامفریب و دغلکارو روسپی ساز حاکم می باشند . زیرا که هیچ نوزادی معتاد و دزد وروسپی متولد نمی شود ، بلکه این شرایط نا برابر و تبعیض آمیزو بشدت طبقاتی حاکم شده در جامعه است که از سوی روسیان عاشق قدرت و معتادثروت و شرکای شان این شرایط به اینان تحمیل شده است . پس این وظیفه ی همه انسان دوستان و مدافعان حق برابری برای زن ومرد آزادیخواه می باشد تا که روسیان حاکم ضدبشر بر ایران را بر زیر کشند و به این پدیده ی شوم روسیگری یاپان دهند .

هوشنگ بهداد
مفهدهم م رداد ماه سال 1389

روسپی های سرزمین من!
محمد نوری‌زاد

روسپیان سرزمین من ، شادمان و خنده به لب ، در هر کجا به تن فروشی مشغولند . و حال آن که خدا هیچ زنی را جز برای ابراز شرافت و پاکدامنی خلق نکرده است .روسپیان سرزمین من ، شادمان و خنده به لب ، در هر کجا به تن فروشی مشغولند . و حال آن که خدا هیچ زنی را جز برای ابراز شرافت و پاکدامنی خلق نکرده است . هم من ، و هم همه ی شما نیک می دانیم که درپس خنده ها و قهقهه های روسپیان ، گریستنی است به پهنه ی اقیانوسی که از غرقاب اشک آنان جاری است . چرا ؟ چون خدا نه در مرد ، که خود را در زن ، به تجلی درآورده است . زن ، گوهر یک دانه ی آفرینش است . همان گوهری که جمال خدا را در زیباییش ، ومهراورا درمادری اش ، و جاذبه ی او را درمعشوقگی اش جای داده است .روسپیان سرزمین من ، و همه ی روسپیان جهان ، همان یک دانه های خدای خوبند که با پای نهادن برگوهر وجودی خویش ، ناگزیر ، به تن فروشی روی می برند . یک روسپی ، پیش از هر مراوده ی جنسی ، ابتدا خود را به دست خود می کشد تا بتواند بر شراره های سرزنش آن خویشتن خفته فائق آید .از این پس، هرگاه به روسپیان سرزمین من نگریستید ، تلاش کنید از شماتت ، و از هرزگی نگاهتان بکاهید . چرا که آنان ، بانوان ، و دخترکان پاکدامن دیروز مایند . کسانی که افسوس هماره ی یک زندگی شرافتمندانه را با خود حمل می کنند . کور باشیم اگر که لخته های جگر خونین آنان را درپس خنده هایشان فهم نکنیم .می خواهم فریاد بکشم : روسپیان سرزمین من ، گرچه آبروباختگان وادی شرافتند ، اینان اما ، با همه ی جرم وخطایی که هرروزه مرتکب می شوند ، بر روسپی پنهان کاری چون من شرافت دارند . چرا نفهمم که روسپیان سرزمینم ، باهربار تن فروشی، از من انتقام می گیرند . از منی که به آنان وعده های سرفرازی دادم ، و سرانجام وعده های من ، جزدرشعار وفریب رخ ننمود .ای همه ی روسپیان سرزمین من ، ازهمه جا ، یک به یک ، پیش آیید و به صورت من تف کنید . به صورت من سیلی بزنید . مرا در زیر پای خود لگد مال کنید . از من هیچ مگذارید . تفاله ی مرا در چاله ای اندازید و همه ی آیه ها و حدیث های غیرتمندی را با من دفن کنید . مرگ یکباره برای من ، شیرین تر از تماشای مرگ هماره و مکرر شمایان است .نفرین به من که از نردبان فریب شما بالا رفتم . خود را به بام بهره مندی رساندم و شما را در وادی درماندگی و سرگردانی وانهادم .ای روسپیان سرزمین من ، جرم شما اگر تن فروشی است ، مرا جرم ، افزون تر از شماست . من ، قرار بود با شما از جاذبه ها و زیبایی های انسانی بگویم ، و این جذبه ها و زیبایی ها را به جان جامعه در اندازم . من قرار بود لبخند خدا را در انصاف و عدل ، درفرهنگ ، در اجتماع ، نشان شما بدهم . قرار بود دست شما را بگیرم و باهم به سراغ درستی ها برویم . قرار بود میان من و شما جز صداقت و فهم ورشد چیزی نباشد . قرار بود من برای شما بمیرم . غم شما را بخورم . قرار بود من شما را پیش از خود در کنار سفره ی برخورداری بنشانم .ای روسپیان شهر من ، من اما با شما دغل کردم . به شما دروغ گفتم . و خیلی زود ، چهره ی مخوفی از خدا و دین خدا پرداختم . عدل و انصاف را به پستوهای رفاقت راندم . با شما بداخلاقی کردم . کام شما را برآشفتم . پیش از شما ، بساط کسب و کار خود آراستم و به منافع شخصی خویش بها دادم . هرچه شما فریاد برآوردید که در تنگنای فقر ، و درتنگنای داد و دانش و مهرید ، من ، بی نگاه به شما ، سربه اندرون مناسبات کاسبی خویش فرو بردم .نفرین به من که رواج یک زندگی ساده را نیز از شما دریغ داشتم ، و شما را چاره ای جز تن فروشی نگذاردم . بی آنکه خود بدان مایل باشید . که خدا این تمایل را از ابتدا در شما فرو کشته بود . شما در هربار تن فروشی ، مرا ، آه چه می گویم ، حتی خدا را زیر پا می نهید . که زبانم لال ، اگر پاکدامنی نیز جای شما بود ، و در چنبره ی گرفتاری های شما دست و پا می زد ، تن به تن فروشی می سپرد . پس یک به یک پیش آیید و به صورت من تف کنید . این من بودم که شما را به وادی نفرت درانداختم . این من بودم که روشنایی روز را ، طلوع را ، رویش را ، و زندگی را برشما تباه ساختم .شما برتن من ، لباسی از لباس پیامبر دیدید و به من اعتماد کردید ، اما شما کجا از زبان من ، عطوفت ومهرو گذشت و صبوری و غمخواری رسول خدا را چشیدید ؟ من برای شما ، شب و روز ، سخن از علی و فاطمه وخوبان خدا گفتم ، اما خود ، برخلاف سیره ی خوبان خدا راه گزیدم و برخلاف سیره ی آنان نیز با شما رفتار کردم .مگر علی اجازه می داد گرسنگی ، تن فروشی یک دختر را ، و تن فروشی یک زن را تجویز کند ؟ مگر علی اجازه می داد دختران و زنان سرزمینش را برای تن فروشی به دوردست های کامجویی ببرند ؟ علی اگر امروز بود ، از اندوه تن فروشان سرزمین خویش جان می باخت . پس چگونه است که علی گویان و علی دوستان سرزمین من ، از این ننگ بزرگ ، جامه برتن نمی درند ؟راستی سهم یک روسپی از نفت ، از جنگل ، از دریا ، از زمین ، و از آسمان سرزمین خویش کجاست که او را چاره ای جز از تن فروشی نیست؟ای همه ی روسپیان سرزمین من ، من از شما تقاضای بخشایش ندارم ، که از گناه من درگذرید ، برعکس ، بیایید و مرا در زیر آوار سرزنش های خویش دفن کنید . چاره ی من مرگ است . همان عقوبتی که شما با هر بار تن فروشی ، بدان دست می برید . چرا باران مرگ برمن نبارد ؟ که ریسمان تن فروشی شما ، در دستان من تاب می خورد .روسپی شما نیستید ، روسپی منم . منی که کشورم را ، و آوازه های نیکبختی سرزمینم را ، با هرزه گویی های پخمه گون ، به چالشی جهانی در انداخته ام و همگان سرزمینم را به تحقیر و هول و هراسی عنقریب فرو رانده ام . روسپی شما نیستید . روسپی منم که اگر جوان و خام و هیچ نفهمم ، از قله ی غرور حامیان خویش پایین نمی آیم ، و اگر پیر و فرتوت و از نفس افتاده و پوک مغزم ، دست و دل از منصب های کلیدی کشورم برنمی دارم .روسپی منم که بی سوادم ، و نسبت به مسئولیتی که پذیرفته ام خالی الذهنم ، اما با شهامتی به بزرگی جهل ، برصندلی همان مسئولیت می نشینم و سخن از عدالت و انصاف و قانون و قضا می رانم .دخترکان سرزمین من، ای که شما را برای کامجویی به دوردست ها می برند وبه زیر دست و پای عرب ها و سایرین می اندازند تا آنان ، به اسم تحقیر ایرانیان واسلام و انقلاب ایرانیان ، وحشیانه با شما در آمیزند ، شما روسپی نیستید ، روسپی منم که نماینده ی مجلسم اما هرروزه ، در راس امور بودن مجلس را ، استقلال مجلس را ، قوانین مجلس را ، و سوگند نمایندگی ام را زیر پا می نهم تا از لاشه ی چیزی به اسم " نمایندگی مردم " ارتزاق کنم .ای زنان خیابانی سرزمین من که گوهرشرافت خود را درناگزیر این روزهای قهقرا ، به تاراج این و آن می دهید ، شما روسپی نیستید ، روسپی منم که شعور بسیجی و پاسدار بودن را به دریوزگی قمه و غارت در انداخته ام . یک روز قرار بود منی که بسیجی ام ، از غصه ی شما دق کنم . منی که پاسدارم ، از حریم پاکدامنی شما پاسداری کنم . چگونه است که من به آن کودنی متعمدانه ای روی برده ام که فساد را ، تنها و تنها در حضور خیابانی شما می بینم ، اما همین فساد را درروسپی گری فلان وزیر و فلان معاون دزد و حامیان دریده ی آنان نمی بینم . همان وزیر و معاونی که آوازه ی پلیدی ها و رانت خواری ها و روسپی گری هایشان کمترین لرزه بر چارستون دستگاه قضایی ما نمی اندازد .ای دخترکان و زنان روسپی سرزمین من ، یک به یک پیش آیید و به صورت من تف کنید ومرا از هیمنه ای که برای خویش افراخته ام به زیر بکشید . تا زمانی که شما هرروزه از سر ناچاری تن به تن فروشی می سپرید ، سخن از استقلال گفتن وسخن از انرژی هسته ای و مبارزه با آمریکا راندن ، یک شلتاق وارونه است . یک حماقت جاری است . و یا بهتر بگویم : آذین بستین استفراغ ناشی ازخورش فریب مردمان است .آهای ، این من ، روسپی ام . که با نگاه به هرزگی هرروزه ی شما ، و در تحلیل عقاب وثواب ، کوه گناه را برشانه های شما بار می کنم . این من ، روسپی ام . که رنج هرروزه ی شما را می بینم اما از پله های منبر مساجد بالا نمی روم تا در لباس پیامبر ، عمامه از سر بگیرم و برزمین بکوبم و حنجره ام را وعده گاه تقاص و حق شمایان کنم و فریاد برآورم : آهای ای همه ی مسئولان ، این روسپیان ، ناموس و آبروی مایند . این روسپیان ، بانوان سرزمین مایند . اینان را کفتار ناگزیری ، به تن فروشی هر روزه می برد . ننگ و نفرین برمن که به جای ترس از خدا ، همه ی آموزه های سرفرازی خود را ازترس حاکمان به خاک انداخته ام وازتماشای این همه ظلم آشکار ، جامه برتن نمی درم و هیچ برنمی شورم .دخترکان روسپی سرزمین من ، می دانم که شما را جز از آوارگی هر روزه چاره ای نیست .اما من که روسپی زیرکم ، با ظاهری پرازفریب ، و دکمه های بسته از بیخ ، حکایت روسپی گری خویش را به اختفا می برم . هر دوی ما روسپی ایم . هم شما ، هم من . شما سرمایه های شرافت خویش به حراج می نهید ، و من ، به اسم خدا ، سرمایه های شرافت تاریخ سرزمین خویش به تاراج می برم . پس روسپی حرفه ای منم ، نه شما . شما گوهر یک دانه ی آفرینش اید . همان گوهری که جمال خدا را در زیباییش ، و مهر او را در مادری اش ، و جاذبه ی او را در معشوقگی اش جای داده است .تفاوت من با شما در این است که شما ، هرروزه ، از سر ناگزیری پای بر این گوهر یکدانه ی خویش می نهید ، و من ، که روسپی قهار این روزهای سرزمین خویشم ، پای برخود خدا می نهم و به اسم خدا ، حاجت های روسپی گری خویش مطالبه می کنم .اگرمن روسپی نبودم ، از رواج این همه اعتیاد و ورشکستگی گسترده در سرزمینم ، سربه اندرون خاک فرو می بردم و هرگز سخن ازمبارزه و خدا و پیغمبر نمی گفتم .من روسپی ام . که اگر نبودم ، تاریخ را ، به تماشای مضحکه ی اطوار کودنی خویش فرا نمی خواندم .ای همه ی روسپیان سرزمین من ، ای دخترکان ، و ای زنان ناگزیر ، بگذارید در پیشگاه شما به زانو درافتم و صورت به خاک نهم تا شما پای بر صورت من گذارید و روبه خدا ضجه برآورید که ای خدا : اگر هستی ، که هستی ، بدان و آگاه باش که این دریوزه ی صورت به خاک نهاده ، لباسی از قرآن به تن کرد و مارا فریفت . خود به نوا رسید و ما را به قهقرای تحقیر و بی نوایی درانداخت .ای خدا ، اگر هستی ، که هستی ، بیا و تقاص ما را از این فریبکار هزار چهره بستان . با دستان پروردگاری ات ، چنگ به ریش تزویر او بزن وبه صورتش تف کن و به او بگو : چرا بندگان مرا از روال بدیهی رشدشان باز داشتی و از من خدا در انتشار دین خدا جلو زدی و به اسم من ، بندگان مرا از من گریزان ساختی و آغوش خداوندگاری مرا معطل گذاردی ؟